Επειδή οι γονείς έμειναν ορφανοί
από παιδιά κι από συμπόνια
Επειδή οι αγαπημένοι αποποιήθηκαν
την ωραιότητα της χαράς και το απόγειο των τέρψεων
Επειδή οι μέρες γέμισαν ψίχουλα οργής
και σπόρους ναρκισσευομένων ειδήσεων
Επειδή οι νύχτες ασπάστηκαν κλάματα
βραχυκυκλωμένων εκρηκτικών … Διαβάστε περισσότερα
Οι κήποι μου οι κρεμαστοί
δεν είν’ στη Βαβυλώνα.
Ψάξε στις φτωχογειτονιές
και στον παλιό στρατώνα.
Οι κήποι μου οι κρεμαστοί
βασιλικό μυρίζουν
και εποχές που πέρασαν
και πίσω δεν γυρίζουν.
Στους κήπους μου τους κρεμαστούς
φωλιάζουν χελιδόνια,
που πάντα … Διαβάστε περισσότερα
Μια σκονισμένη άνοιξη στα μάτια σου απαγκιάζει,
εδώ ο κόσμος χάνεται κι εκείνη δεν τη νοιάζει.
Γερνούν πριν απ’ την ώρα τους τα έμβρυα στις μήτρες,
μα οι τραπεζίτες νοιάζονται μονάχα για τις ρήτρες.
Μπροστά απ’ το λαβύρινθο ξεπέζεψε, στοχάσου… Διαβάστε περισσότερα
Καρδιά μου, βρες τη δύναμη
ξανά να τραγουδήσεις
κι από τα τόσα σου δεσμά
τα πιο πικρά να λύσεις.
Δεν ξέρω τι ’ναι η δύναμη
και πως την αποκτούνε.
Εγώ μονάχα να χτυπώ
ξέρω κι ας με χτυπούνε.
Καρδιά μου, … Διαβάστε περισσότερα
Στην κρύπτη σου απαγκιάζεις
νερό και φως σοδιάζεις
κι αρμέγεις την αλμύρα
να κλώσεις νέα μοίρα.
Σε βρίσκω, σε σπουδάζω,
λιγάκι σ’ αιφνιδιάζω,
σαν βγαίνω απ’ το θαλάμι
κι απλώνω την παλάμη.
Να σου ζητήσω κάτι,
λευκό, άσπιλο δεμάτι:
σπυρί … Διαβάστε περισσότερα
Πόσο μακριά ο ουρανός και πόσο ακόμα ο ήλιος
και πόσο τ’ άστρα τ’ άγνωρα κι οι απαρχές του κόσμου.
Πόσο μικρός ο άνθρωπος, πουλάκι η βούλησή του
που όταν δεν του κελαηδεί, μονάζει στη σιωπή του.
Άκτιστο, ακαταμάχητο το … Διαβάστε περισσότερα
Του πόνου του ακατάλυτου
το δάκρυ έχει αψάδα
και κόβει ως τσίλικος σουγιάς
τη Μεγαλοβδομάδα.
Πικρά ανασαίνει ο ουρανός
τα σύννεφα μαζώνει
κι αν κατεβάσει στοχασμούς
κανείς δεν του γλιτώνει.
Ρακόμελο μες στο γυαλί
κουκιά με παξιμάδι
τα λεμονάνθια αναριγούν… Διαβάστε περισσότερα
Στο βιβλιοφάρο
παρέα μ’ ένα γλάρο
τον αέρα μου θα πάρω
Στη βιβλιοχώρα
που ’ναι γεμάτη δώρα
θα σε ταξιδέψω τώρα
Στο βιβλιοκάστρο
μ’ ένα φακό σαν άστρο
μυστήριο πιάσε κι άστο
Στη βιβλιοθήκη
η γνώση σου ανήκει
παιχνίδι είναι … Διαβάστε περισσότερα
Το μέλι στάζει απ’ το κεντρί
και το νερό απ’ το βράχο.
Οι άνεμοι τα σκόρπισαν
όσα ποθούσα να ’χω.
Το γέλιο κρύβει δάκρυα,
η ροδωνιά τ’ αγκάθι
κι ο μερακλίδικος καφές
καημούς στο κατακάθι.
Η νύχτα φέρνει έξαψη
και … Διαβάστε περισσότερα