Ο ήχος της βροχής
σε στέλνει να πλυθείς
οι λύπες κι οι πικρίες
απόνερα να γίνουν
τα ζόρια ν’ απαλύνουν
Οι στάλες κι οι δροσιές
μουσκεύουν τις βραγιές
στο σώμα, την καρδιά σου
να βρει φωλιά ο σπόρος
ζωής αγγελιοφόρος… Διαβάστε περισσότερα
Το (φαινομενικά) ελάχιστο είναι πολύ
Χρόνο με το χρόνο διαπιστώνω πόσο πιο ουσιαστικό και πολύτιμο είναι το λίγο από το πολύ. Το λίγο και καλό, που έλεγαν οι σοφοί μας πρόγονοι στα περασμένα χρόνια.
Γεμίζεις ένα παιδικό δωμάτιο ή μία σχολική τάξη με του κόσμου … Διαβάστε περισσότερα
Ανεμολόγιο
Σηκώθηκε ο άνεμος με τη γλυκιάν αυγούλα,
μα πριν πορίσει στάθηκε λιγάκι στην πεζούλα.
Να κολατσίσει μια μπουκιά ψωμάκι με ταχίνι,
να πιει και το ροδόσταμο απ’ το κρουστό λαγήνι.
Και μόλις ένιωσε γερά ν’ αντρειεύει η δύναμή του,
καβάλησε … Διαβάστε περισσότερα
Έτσι κι αλλιώς
Θα ξημερώσει έτσι κι αλλιώς.
Θα βρει τον δρόμο του το φως.
Κι ό,τι σου κέντησε πληγή,
θα σβήσει, θα λησμονηθεί.
Θα ξημερώσει, θες δεν θες,
καθώς και αύριο και χθες.
Αν ψάχνεις κάπου να πιαστείς,
στο εδώ και τώρα … Διαβάστε περισσότερα
Συλλέκτης λέξεων
Συλλέγω λέξεις
Τις ιστορώ σε σπήλαιο προϊστορικό, ασύλητο
Να μην τις προφέρει ανθρώπου στόμα
Ατόφιες κι αμαγάριστες να μείνουν
Μια καινούργια συλλαβή να εκπνέουν κάθε χαραυγή
Οι περιττοί τους φθόγγοι να εκβράζονται σε ρήγματα ηφαιστειακά
Θάλλουσες να στολίζουν το Ανείπωτο… Διαβάστε περισσότερα
Μπουρού ανθισμένη
Πάρε μου λίγη υπομονή κι εμφύσησέ μου αγέρι,
να στάξει μέσα μου δροσιά, μια σκούνα να μου φέρει,
για να με ξεσηκώσουνε τα ολόλευκα πανιά της
και ν’ αρμενίζω ελεύθερη βαθιά στα πέλαγά της.
Να ’ναι τα κύματα βουνά και … Διαβάστε περισσότερα
Ο καφές χύθηκε
Πέντε και κάτι. Το χάραμα σήμερα κέρασε αγέρα μυρωμένο από τους βασιλικούς, τις μαντζουράνες, το δυόσμο και τη ρίγανη στις γλάστρες, ανοιχτές -επιτέλους- μπαλκονόπορτες και κουρτίνες κυματούσες. Ασυνήθιστα έλαμπαν δυο άστρα πάνω από την απέναντι πολυκατοικία. Είχε κάτι το σαγηνευτικά … Διαβάστε περισσότερα
Το χολ στο σπίτι μου
Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι που είχε χολ. Όταν κάποιος ερχόταν απροειδοποίητα, εκεί στεκόταν πρώτα. Έβγαζε το πανωφόρι του για να το κρεμάσουμε στον καλόγερο με τον ολόσωμο καθρέφτη και την ομπρελοθήκη, έδινε την τσάντα του να την απιθώσουμε στο κάθισμα
Γεωγραφία
Κλυδωνίζομαι.
Ανάμεσα στο πριν και στο μετά, στο φανερό και στο απόκρυφο.
Στο μέλι και στ’ αγκάθι.
Στην πέτσα μου και στο κατακάθι.
Ανυπομονώ για ουρανό.
Γυρεύω αστρίτες έρποντας σε υποθαλάσσιες, αιμάτινες κατακόμβες.
Ανατρανίζομαι, ομφαλοσκοπώ.
Μια μελωδία υπόκωφη εξοπλίζω.
Έλα … Διαβάστε περισσότερα
Στον Μάνο Ελευθερίου
Και τώρα, Κύριε, που απερίσπαστος υψώνεσαι,
πράος να γράψεις τ’ ωραιότερό σου ποίημα,
πόσα αηδόνια, αναλογίζομαι, αταξίδευτα
θ’ αξιωθούνε του πρωτόμπαρκου το χρίσμα.
Κάποτε σου ’στειλα στιχάκια μου παράφορα,
που απ’ το κουκούλι τους τα πίεζα να βγούνε
και μου … Διαβάστε περισσότερα