ΙΜΒΡΟΣ (όπως και ΚΥΠΡΟΣ)

Στα νοτισμένα μου χωράφια,
δίναν και παίρναν τα ξυράφια
ηγεμόνες, στρατηλάτες,
απ’ της γης όλης τις στράτες.

Μα εγώ, στου Αιγαίου τη ράχη,
επιβίωνα όπως λάχει·
μια με τα περιστεράκια,
δυο και τρεις με τα γεράκια.

Ίμβρος είναι τ’ όνομά μου
κι άπταιστα τα ελληνικά μου.

Στο τέλος δε με ξέκαναν
οι ξένοι οι αφεντάδες,
μόνο με διαμοιράσανε
της ράτσας μου οι ραγιάδες.

Άγιοι Θεόδωροι, Γλυκύ,
Αγρίδια και Σχοινούδι,
Κάστρο, Ευλάμπιο, Παναγιά,
τα πικραμένα μου χωριά.

Πως είναι εύκολο, θαρρείς,
σήμερα να ’σαι Διγενής;

Έλα δικέφαλε αητέ,
πες μου ένα όχι, ή ένα ναι.
Πες μου αν θα ’χω πια ζωή,
ή θα με σβήσουν οι καιροί.

Βρες μου έναν τρόπο να μπορώ
στο πατρικό μου να βαστώ
του γέροντα το μπαστουνάκι
και του παιδιού το φυλαχτό.

Ποια χρυσοχέρα Παναγιά
θα γιάνει τη λαβωματιά;

 

 

 

(οι φωτογραφίες από τα οικογενειακά μας άλμπουμ)