Περιμένω
Το θρόισμα της χαρμόσυνης αγγελίας
Τη λεπτεπίλεπτη τρίλια της αγάπης
Τον ανάλαφρο μίσχο της τρυφερότητας
Το αραχνοϋφαντο κεφαλοδέσι της ελπίδας

Περιμένω
Ένα σημάδι απ’ το Νοτιά
Να μου γνέψει ανεπαίσθητα η Ανατολή
Να μου χαμογελάσουν τα μάτια σου
Να πάρουν θάρρος τα δικά μου

Περιμένω
Κάθε απόβραδο και κάθε γλυκοχάραμα
Καρσί στο απαστράπτον απ’ τη βροχή πλατανόφυλλο
Με την απέθαντη ζαφειρένια θάλασσα στα σωθικά μου
Με δύο πάλλευκους αγγέλους στ’ αφύλακτό μου μέτωπο

Περιμένω
Την ώρα την καλή, την καταδεκτική
Το σινιάλο από ένα φάρο σημαιοστόλιστο
Που θα λέει πως με θέλει ακέραια η ζωή μου
Που θα επιμένει ότι εσύ είσαι ο υπόλοιπος Κόσμος
Κι ότι με σένα θα γίνω η καινούργια αρχή του

Περιμένω
Κι ανασαίνω τις στιγμές όπως οι αλαφροϊσκιωτοι:
Βαθιά, ανατρεπτικά, ακαταπόνητα
Γιατί, όπου να ’ναι, θα συναντηθούμε
Αλήθεια μου.