Στην αχανή διαδικτυακή γειτονιά, βρεθήκαμε προχθές και με την Αθηνά Πετούλη. Οι ζωγραφιές της ποιήματα, μου έστειλε μια τόσο τρυφερή και γλυκιά, που δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ. Αποχαιρετάμε το Καλοκαίρι μαζί, με ένα νανούρισμα. Γλυκό του κουταλιού, κερασμένο από τις δυο μας σε όλους σας, για να υποδεχθούμε το Φθινόπωρο, όπως του αξίζει: με μία τρυφερή αγκαλιά γεμάτη όνειρα – πουλιά…
Νανούρισμα
Κοιμήσου, Βελουδένιε μου,
σε συννεφένια αιώρα.
Να μεγαλώσεις μη βιαστείς,
δεν είναι ακόμη η ώρα…
Κοιμήσου, Αστρολούλουδο,
χαρά κι αναπνοή μου
κι ό,τι βαδίζει πλάι σου,
θα είναι η προσευχή μου.
Κοιμήσου, Μελιστάλαχτε,
και σ’ έννοιες μη σκαλώνεις.
Εγώ τις λύπες θα τρυγώ,
για να μη μαραζώνεις.
Κοιμήσου εσύ, Ντελικανή,
μες στ’ ουρανού τα χέρια,
με τα όνειρά σου άσπιλα,
χιονάτα περιστέρια.
Κοιμήσου κι είναι η κούνια σου
σε ροδωνιά πιασμένη,
για να μυρώνεται η ζωή,
που να την πιεις προσμένει.