Αρχή της νέας σχολικής χρονιάς και κάθε αρχή -ως γνωστό- και δύσκολη…Μήπως η διαπίστωση ότι ακόμη και τα ζώα κάθονται στα θρανία, περνάνε από εξετάσεις και εκπαιδεύονται με σκληρά γυμνάσια, θα βοηθούσε να μη…μελαγχολήσετε; Τι διδάσκονται τα ζώα; Μαθήματα επιβίωσης: τεχνικές προσαρμογής στο περιβάλλον που ζουν, το κυνήγι της τροφής, την άμυνα απέναντι στους εχθρούς τους και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Πως τα διδάσκονται; Με την παρατήρηση και μίμηση των ενηλίκων, μέσα από δοκιμές και λάθη και φυσικά έχοντας ως μόνιμο και αλάθητο δάσκαλο και οδηγό το ένστικτό τους…Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;

Πάνε τα αλεπουδάκια φροντιστήριο;
«Η αλεπού δέκα χρονών και τ’ αλεπουδάκι έντεκα»! Η χαρακτηριστική αυτή παροιμία, αποδεικνύει ότι τα αλεπουδάκια είναι άριστοι μαθητές, αφού ξεπερνούν ακόμη και τη μαμά-δασκάλα τους. Η κυρα-Μάρω γυμνάζει μεθοδικά τα παιδιά της: κουβαλάει στη φωλιά τραυματισμένα ζώα και τα εξασκεί στο κυνήγι και το κομμάτιασμα της λείας. Ακόμη και ψάρεμα καραβίδων τους μαθαίνει! Μπαίνει στο ποτάμι και περιμένει τις ανυποψίαστες καραβίδες να τη δαγκώσουν. Η πυκνή της γούνα την προστατεύει και μόλις «ψαρέψει» αρκετές, βγαίνει από το νερό, τινάζεται για να πέσουν από πάνω της και τις καταβροχθίζει.

Μαθήματα στην…κατάψυξη!
Τα μικρά της πολικής αρκούδας μεγαλώνουν με τη φροντίδα αποκλειστικά της μητέρας τους. Μέχρι να γίνουν δύο χρόνων, η οικογένεια μένει ενωμένη. Τα αρκουδάκια εκπαιδεύονται με παιχνιδιάρικο τρόπο: ανεβαίνουν στη ράχη της μητέρας τους ενώ εκείνη τρέχει, ή πιάνονται από την ουρά και τη γούνα της, ενώ κολυμπά. Όταν διδάσκονται πώς να κυνηγούν, συχνά σκοτώνουν περισσότερες φώκιες απ’ όσες μπορούν να φάνε. Φαίνεται πως και η πολική αρκούδα πιστεύει ότι η…επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης.

Διαγώνισμα στον αέρα!
Ο πετρίτης είναι γεράκι και το πιο γρήγορο πλάσμα του πλανήτη μας: όταν εφορμά για να πιάσει τη λεία του, αναπτύσσει ταχύτητες που ξεπερνούν τα 270 χιλιόμετρα την ώρα! Τα μικρά του είναι ικανά να πετάξουν 40 περίπου μέρες αφότου βγουν από τ’ αυγό τους. Μαθαίνουν να κυνηγούν παρατηρώντας το γονιό-εκπαιδευτή τους να εφορμά με τις φτερούγες κλειστές, σε πτήση κατακόρυφη, αφήνοντας στο πέρασμά του ένα τρομακτικό βουητό. Το πιο καταπληκτικό είναι ότι ενώ πετά με ιλιγγιώδη ταχύτητα, δεν παύει να κρατά τη ματιά του εστιασμένη πεντακάθαρα στο στόχο του.

Στο σχολείο της ζούγκλας
Η τίγρη είναι στοργική, αλλά και αυστηρή μητέρα-δασκάλα. Ακόμη και την ώρα του παιχνιδιού και της ξεκούρασης, παρακολουθεί διακριτικά τα μικρά της, τα συμβουλεύει κι αν χρειαστεί, τα μαλώνει. Μόλις χρονίσουν, αρχίζει να τα διδάσκει την τέχνη του κυνηγιού, σε τρία βήματα: πρώτα εντοπίζουμε το υποψήφιο θήραμα από μακριά, μετά το πλησιάζουμε αργά-αργά και αθόρυβα και τέλος ορμάμε ξαφνικά και μπήγουμε τα δόντια στο λαιμό του, για να το σκοτώσουμε ακαριαία. Τα τιγράκια εξασκούνται κυνηγώντας το ένα το άλλο.

Στην τάξη με τους χιμπατζήδες!
Οι μέθοδοι που ακολουθούν στην εκπαίδευση των μικρών τους οι χιμπατζήδες, συμπίπτουν με εκείνες της…σύγχρονης παιδαγωγικής επιστήμης! Οι μικροί χιμπατζήδες διδάσκονται συστηματικά τους «κανόνες» της ομάδας, μιμούμενοι τους ενήλικες και παίζοντας με τους συνομηλίκους τους. Εξασκούνται στην αυτοάμυνα παλεύοντας μεταξύ τους, πηγαίνουν για εξερεύνηση και μαθαίνουν πώς να επικοινωνούν με διάφορους ήχους και γκριμάτσες. Από τη μητέρα τους διδάσκονται τι να τρώνε και πώς να συμπεριφέρονται απέναντι στα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας. Aν η μητέρα κατέχει σημαντική θέση στην ομάδα, τότε και τα μικρά της γίνονται αντικείμενο ιδιαίτερου σεβασμού και προσοχής.

Ασκήσεις στην ακροποταμιά
Ποιος δεν ξέρει ότι οι κάστορες είναι οι ικανότεροι μάστορες της φύσης; Οι φωλιές που κατασκευάζουν στα ποτάμια είναι υποδείγματα αρχιτεκτονικής. Από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουν τα καστοράκια, είναι να χτυπούν δυνατά την ουρά τους στην επιφάνεια του νερού, μόλις αντιληφθούν κάποιο κίνδυνο: αυτό είναι το σύνθημα για να ειδοποιηθούν οι υπόλοιποι κάστορες. Επίσης, να πηγαίνουν δύο-δυο, όταν επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ, το ροκάνισμα δέντρων: έτσι, το ένα ροκανίζει και το άλλο κρατάει τσίλιες! Την άνοιξη, όταν αποκτούν νέα αδερφάκια, τα μεγαλύτερα καστοράκια εγκαταλείπουν την οικογένεια, για να δημιουργήσουν χώρο στα νέα της μέλη.