Το έμμετρο παραμύθι “Η ιστορία του Κωνσταντή” γράφτηκε με τη συνεργασία των νηπίων του 10ου Νηπιαγωγείου Νέας Σμύρνης, με αφόρμηση το ακριτικό τραγούδι “Μοναχογιός ο Κωνσταντής” και ανέβηκε ως θεατρική παράσταση στη γιορτή λήξης του σχολικού έτους 2013-14. Ήταν το “επιστέγασμα” τρίμηνου πολιτιστικού προγράμματος βασισμένου στο βιβλίο μου “Μια βόλτα στα βυζαντινά χρόνια”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος σε εικονογράφηση της Λέλας Στρούτση. Σε πείσμα των πολλών πρακτικών και άλλων δυσκολιών και προβλημάτων που αντιμετωπίζαμε στην τάξη μας, δουλεύτηκε με κέφι και αγαπήθηκε πολύ από τα παιδιά. Το μοιράζομαι μαζί σας και εύχομαι να αποτελέσει ικανό ερέθισμα, ώστε να ασχοληθείτε κι εσείς με την υπέροχη αλλά αρκούντως παρεξηγημένη και συχνά απόμακρη -για λόγους που δεν είναι της παρούσης- βυζαντινή μας ιστορία.
Καλώς ορίσατε γονείς,
γιαγιάδες και παππούδες!
Ήρθε η ώρα κι η στιγμή,
για να γιορτάσουμε μαζί.
Καβάλα σ’ ένα γαϊδουράκι,
θα πάμε όλοι ταξιδάκι
σε καιρούς αλλοτινούς,
σπουδαίους και ιστορικούς.
Καθίστε αναπαυτικά
και κλείστε και τα κινητά.
Το παραμύθι μας ν’ αρχίσει…
Μακάρι να σας συγκινήσει!
“Μοναχογιός ο Κωνσταντής,
μικρός και χαϊδεμένος.
Έναν τον έχει η μάνα του,
έναν και κανακάρη.
Τον έλουζε, τον χτένιζε
και στο σχολειό τον στέλνει.
Κι ο δάσκαλος τον διάβαζε,
γράμματα τον μαθαίνει.
Αντρειώθηκεν ο Κωνσταντής
κι έγινε παλικάρι.
Στη χώρα ήταν ξακουστός,
στη μάνα του καμάρι”.
Φίλους απέκτησε πολλούς,
γενναία παλικάρια.
Αχώριστοι ήταν στις χαρές,
σαν μια γροθιά στις συμφορές.
Τους λένε Ακρίτες και φρουρούν
του Βυζαντίου τις άκρες.
Ασπίδα ενάντια στους εχθρούς,
που δυστυχώς έχουν πολλούς.
Και πώς να μη συμβεί αυτό;
Πώς να μην τη ζηλέψουν,
τα πλούτη της να λιμπιστούν,
να θέλουν να κουρσέψουν;
Σαν την Κωνσταντινούπολη,
Πόλη δεν είναι άλλη.
Στα τείχη της έκαναν ουρές
ένα σωρό κατακτητές…
Μα ο Κωνσταντής κι οι φίλοι του
είν’ αποφασισμένοι.
Θα κάνουνε ό,τι μπορούν,
μες στη σκλαβιά να μην τη δουν.
Ψηλά ανεβαίνουν στο βουνό,
να πολεμούν μαθαίνουν.
Γυμνάζονται με τα σπαθιά,
τ’ ακόντια ρίχνουν μακριά.
Καλπάζουν με τα άτια τους,
τοξεύουν με τα βέλη.
Το ρόπαλο βαστούν γερά,
πηδούν και τρέχουν σα θεριά.
Μπροστά πηγαίνει ο Κωνσταντής,
στο Δυνατό καβάλα.
Τ’ ασπρόμαυρο το άτι του,
με τ’ αετίσιο μάτι του.
Μιλάει μ’ ανθρώπινη φωνή,
σαν άνεμος καλπάζει.
Πηδάει, δαγκώνει και κλωτσά,
όταν στον πόλεμο χιμά.
Κι ένα ωραίο πρωινό,
σε μιας ροδιάς τον ίσκιο,
ο Κωνσταντής μας συναντά
ξανθομαλλούσα κοπελιά.
Σαν ουρανός τα μάτια της,
σαν ήλιος η καρδιά της.
Τριανταφυλλένιο άρωμα
σκορπά στο πέρασμά της.
Πώς σε φωνάζουν, Όμορφη;,
ο Κωνσταντής ρωτάει.
Σοφία με λένε, απαντά
και του χαμογελάει.
Με την αυγή κοιτάχτηκαν,
το γιόμα αγαπηθήκαν
και τρία μερόνυχτα μετά
πήγαν και παντρευτήκαν.
Γλέντι τρανό οι φίλοι τους
στήσαν για να γιορτάσουν.
Στης εκκλησίας την αυλή,
γέλια κι ευχές, ως το πρωί.
Έφαγαν χίλιες νοστιμιές,
ήπιαν γλυκό κρασάκι.
Τραγούδησαν μελωδικά,
χόρεψαν και καρσιλαμά!
Ας τους αφήσουμε εκεί,
χαρούμενους, κεφάτους
κι ας επιστρέψουμε εδώ
στ’ αγαπημένο μας σχολειό!
Μία ολόκληρη χρονιά,
μάθαμε πράγματα πολλά.
Μα και πώς ζεις με τη φιλία,
με σεβασμό, συνεργασία.
Το καλοκαίρι έφτασε
κι οι διακοπές αρχίζουν.
Μεγάλωσες κι εσύ κι εγώ
του χρόνου πια Δημοτικό!
ΤΕΛΟΣ
Ρόλοι θεατρικού:
Κωνσταντής, Μητέρα Κωνσταντή, Δάσκαλος, Φίλοι Κωνσταντή, Σοφία, Φίλες Σοφίας, Μουσικοί, Χορεύτριες
Μουσική επένδυση θεατρικού:
1. Είσοδος Μουσικών: «Ταταυλιανό χασάπικο» (από το «Άρωμα…Πόλης», CD 3)
2. Είσοδος Κωνσταντή, Μητέρας, Δάσκαλου: «Μοναχογιός ο Κωνσταντής» (Από το CD Χρόνης Αηδονίδης, «Τ’ αηδόνια της Ανατολής – Τραγούδια Θράκης και Μικράς Ασίας)
3. Είσοδος Φίλων Κωνσταντή: «Σαν τα μάρμαρα της Πόλης» (Από το CD Χρόνης Αηδονίδης, «Τ’ αηδόνια της Ανατολής – Τραγούδια Θράκης και Μικράς Ασίας)
4. Είσοδος Σοφίας και Φιλενάδων της: «Άρωμα κανέλλας» (Από το CD της Ευανθίας Ρεμπούτσικα «Πολίτικη Κουζίνα»)
5. Είσοδος Χορευτριών – Γαμήλιο γλέντι: «Καράβι καραβάκι» (παραδοσιακό, από το CD του Πέτρου Γαϊτάνου «Αγέρας Έρωτας και Αρμύρα»)
6. Φινάλε: «Καροτσέρη τράβα» (με τη Γλυκερία, από το «Άρωμα…Πόλης», CD 3)
