Ένα μικρό θαύμα αναζήτησα
Όχι από αυτά που φωνασκούν ασύμμετρα στις ειδήσεις
Ή από τα άλλα που δίνουν παράσταση επ’ αμοιβή
Ένα μικρό θαύμα ν’ αποδομήσει το μαρασμό
Να κεράσει τροχοπέδη το διασυρμό
Να περιχύσει τα πρόσωπα γαλήνη υπερκόσμια
Για να ανασύρουν απ’ την άσκαφτη μνήμη την απολεσθείσα ταυτότητα

Ένα μικρό θαύμα αναζήτησα
Αξιοθαύμαστο στην ταπεινότητά του
Να το ποτίσω αγάπης αγώνα γόνιμο
Να το στολίσω στο περβάζι, αντίστιξη αναπάντεχη στις σιδερόφρακτες στρατιές των Δυνατών
Να βλέπω καράβια μ’ ανεμοφούσκωτα άρμενα σαν αγναντεύω τον ορίζοντα
Ώστε καμιά δυστοκία να μην εμποδίζει τη φύτρα μου να βλαστήσει
Κι ύστερα, στην επιστροφή, να καταγράφω τεχνηέντως το στερέωμα
Με χέρι σταθερό, σιγουριά παιδική κι επιμέλεια ενήλικη
Με μάτι χορτασμένο όνειρα της πεμπτουσίας ύλης προαιώνια
Με στήθος κολλητά στην τράπεζα τη μυστηριακή της ζήσης μου
Εκεί, εκεί να τη γεύομαι
Πλάι στο θαύμα μου
Το κυοφορούν ανάσταση
Το λιπαίνον τους αριθμούς της νιότης μου με σιωπηλή, κραταιά ανάπτυξη
Μακριά από ξεπεσμένα λογύδρια και υποκλίσεις στην αποσφράγιση της ανθρωπιάς

Έλα. Έλα να βλαστήσουμε λίγο ψηλότερα

Από την ανέκδοτη συλλογή μου “Φωτο-Ποιήματα”, 05/12/14