Ίδιο το σχήμα της ζωής
Κι όταν γεννιέται κι όταν φθίνει
Κι όταν τα εγκόσμια αφήνει

Λάμνει μονάχο στη σιωπή
Σπιλιάδα ο χρόνος και σκαλώνει

Μα πάλι εντός του δεν στεριώνει

Λιώνει η στιγμή του όπως το χιόνι.
Σκαλώνει σαν γηραιά σκουριά
Σε θαλερή κορμοστασιά

Άλλοτε ψάχνει συντροφιά
Πλεκτό στασίδι σε κορφή
Μ’ αν το μοιράζεσαι, αρκεί

Κάποτε πεθυμά ουρανό
Στήνει ανεμόσκαλα ευχή
Να τη διαβεί σκαλί – κλαδί

Κι άλλοτε λαχταρά μορφή
Ειδώλου οικείου το γραφτό
Σε βράχο νιφάδων νυφικό

Μα πάντα έρχεται ο καιρός
Μια νέα ζωή ν’ αντρειωθεί
Και να ελπίζει. Πάλι ορθή

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν στην Πάρνηθα στις 4/1/2015.