ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ: Που είσαι, βρε κιτρινιάρη; Σκάσε επιτέλους μύτη και μας παίρνει η κάμερα! Ως πότε πια θα παριστάνεις το βαρύ πεπόνι;
ΠΕΠΟΝΑΣ: Μη βιάζεσαι χοντρομπαλά, δυο καρπούζια σε μια μασχάλη δε χωράνε! Αυτή τη στιγμή έχω βάλει μάσκα προσώπου από πεπονόφλουδα και χαλαρώνω. Το ξέρεις ότι κάνει καλό στην ακμή;
Κ.: Σιγά το μανεκέν! Δεν κοιτάς που η κεφάλα σου –ανάλογα με την ποικιλία- μοιάζει με μπάλα, άλλοτε του μπόουλινγκ κι άλλοτε του ράκμπυ, η στρωτή επιδερμίδα σε μάρανε.
Π.: Είναι δυνατό να συζητήσω σοβαρά με έναν τύπο που αποτελείται από 92% νερό και 6,4% ζάχαρη και που οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τον κουβαλούσαν μαζί τους σε διάφορες αποστολές, ως…παγουρίνο νερού;
Κ.: Ώρες ώρες δεν τρώγεσαι, ξαδερφάκι μου! Μια ζωή γκρινιάρης και δυσκολοχώνευτος, προσγειώνεσαι σαν τούβλο στα στομάχια όσων ξεγελαστούν και σε…παραφάνε!
Π.: Ναι, αλλά είμαι γλυκός σα το μέλι και από τη στιγμή που θα ωριμάσω, τους μεθάω όλους από τη μοσχοβολιά. Μεγάλοι ζωγράφοι προσπάθησαν να αποδώσουν καλλιτεχνικά τη φρουτένια μοναδικότητά μου και…
Κ.: Ότι προκαλείς συχνοουρία το λέμε, ή… κρατιόμαστε;
Π.: Παρ’ τη σκούφια σου και βάρα με! Μήπως εσύ πας πίσω; Αλλά έτσι ήσουν μια ζωή, έριχνες το επίπεδο. Δικαίως ο κόσμος αναφωνούσε «ήταν μάπα το καρπούζι»!
Κ.: Σιγά την αριστοκρατία! Τι να σου κάνω που σέβομαι τη μακρινή σου καταγωγή από την κεντρική Ασία. Κατά τα άλλα, η επιπολαιότητά σου ως φυτό, είναι γνωστή: όταν σε ξεχορταριάζουν, πρέπει να προσέχουν διπλά, γιατί οι ρίζες σου, αντί να χώνονται βαθιά στο χώμα, πιάνουν ψιλή κουβέντα με τα αγριόχορτα στην επιφάνεια.
Π.: Αγαπητέ ιθαγενή της τροπικής Αφρικής, μήπως να σου θυμίσω ότι τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να γίνεσαι πιο εμφανίσιμος και ανθεκτικός, μπολιάζουν κολοκυθιές για να σε παράγουν; Δεν είναι τυχαίο ότι γίνεσαι όλο και πιο άνοστος…
Κ.: Τη δική μου την ποικιλία τη λένε «sugar baby», σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά «ζαχαρένιο μωρό» και δε σου επιτρέπω να με συκοφαντείς! Κανείς δεν μπορεί να παραβγεί το ζωηρό κόκκινο χρώμα μου. Και μάθε ότι οφείλεται σε μια ουσία που λέγεται λυκοπένιο, ευεργετική για τον ανθρώπινο οργανισμό, κυρίως για την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία.
Π.: Γιατί εγώ πάω πίσω σε χρησιμότητα; Το ξέρεις ότι έχω μπόλικη βιταμίνη C, που μάλιστα καταστρέφεται αν δε φαγωθώ αμέσως μόλις με κόψουν; Αλλά που να το ξέρεις, άλλος έχει το μαχαίρι κι άλλος έχει το…καρπούζι της γνώσης, φιλαράκο μου!
Κ.: Εγώ έχω και βιταμίνη Α, που τονώνει την άμυνα του οργανισμού και κάνει καλό στα μάτια, έχω και φυτικές ίνες που καταπολεμούν τη δυσκοιλιότητα και…
Π.: Είναι γνωστό πόσο…δυσκολεύεσαι να αποδείξεις την αξία σου. Γι’ αυτό παλιότερα σε ψώνιζαν «με τη βούλα». Επρεπε, δηλαδή, να κόψει ένα τριγωνικό κομμάτι από τη σάρκα σου ο μανάβης, για να σε δοκιμάσει ο υποψήφιος πελάτης του και να πειστεί ότι δεν είσαι για τα μπάζα!
Κ.: Ενώ εσένα που σε ψώνιζε με κλειστά μάτια, τι κατάφερνε; Τις περισσότερες φορές αντικαθιστούσες το αγγούρι στη χωριάτικη σαλάτα! Μμμμ, τι αξεπέραστη ανοστιά!
Π.: «Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνωωω!»…Άκουσες ποτέ να εκφράζονται τόσο υποτιμητικά για εμάς τα πεπόνια; Παρεπιπτόντως, «ανγκούρι» στα ιταλικά, σημαίνει καρπούζι!
Κ.: Άσε τις εξυπνάδες, Πεπόνα, γιατί βγαίνει από τη λέξη «άκουα», που θα πει νερό. Επιπλέον, αν και είμαι κοτζάμ λεβέντης, έχω το μισό ζάχαρο από αυτό που έχει ένα μήλο! Παρακαλώ πολύ, οι κομψές κυρίες να το σημειώσουν αυτό στη δίαιτά τους.
Π.: Από τη συγκίνηση κοκκίνισαν τα υπέροχα κίτρινα άνθη μου, ο ευαίσθητος αναρριχώμενος και ελαφρώς τριχωτός βλαστός μου και τα οδοντωτά φύλλα μου! Έτσι μου έρχεται να ανεβώ στο βουνό Καρπούζι, εκεί ψηλά στην Ξάνθη, ακριβώς πάνω από το πανέμορφο χωριό Τοξότες, για να θαυμάσω την υπέροχη θέα προς το Νέστο ποταμό!
Κ.: Κορόιδευε εσύ, να δούμε τι θα καταλάβεις. Υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση, τώρα το καλοκαίρι, από μια δροσερή φέτα καρπούζι με τυράκι πλάι στην παραλία;
Π.: Γι’ αυτό όταν περπατάω στις παραλίες, πατάω συνέχεια…μπλιαχ…σουφρωμένες καρπουζόφλουδες; Να λες στους κακομαθημένους «φαν» σου να μην αφήνουν τα αποφάγια τους για ενθύμιο πλάι στο κύμα.
Κ.: Αυτό ισχύει και για σένα. Θυμάμαι μια φορά που έκανα συλλογή από πεπονόφλουδες και προσπαθούσα να ξεχωρίσω ποια ανήκε σε «πεπόνι Καναρίων Νήσων», ποια σε ιταλικό πεπόνι «κανταλούπο» και ποια σε «χειμωνιάτικο πεπόνι»!
Π.: Βλέπω τις ξέρεις τις «εξωτικές» ποικιλίες μου. Ξέρεις και τα ονομαστά αργίτικα πεπόνια;
Κ.: Φυσικά! Εσύ ξέρεις ότι τα καλύτερα καρπούζια παράγονται στην Κρήτη, στην Πελοπόννησο, στη Θεσσαλία και στη Θράκη;
Π.: Εγώ, ζουμερέ μου σύντροφε, ξέρω και πως να ξεχωρίζω ένα καλό καρπούζι! Πρώτον, έχει «λογικό» για την ποικιλία του μέγεθος. Δεύτερον, όταν του δώσεις μια μικρή σφαλιάρα, ο ήχος που παράγεται είναι υπόκωφος και όχι οξύς. Τρίτον, αν το αναποδογυρίσεις, βρίσκεις μια μεριά του που έχει χρώμα κιτρινωπό αντί για πράσινο και είναι το σημείο όπου ακουμπούσε στο έδαφος, καθώς ωρίμαζε.
Κ.: Τώρα πραγματικά με αποστόμωσες! Αλλά κι εγώ ξέρω πως για να είναι καλό ένα πεπόνι, πρέπει να έχει βάρος και έντονο άρωμα. Και πρέπει να σου ομολογήσω ότι μου αρέσει πολύ που, αν και διαφορετικοί, είμαστε κι οι δύο τόσο νόστιμοι καρποί!
Π.: Άιντε σύντεκνε, δε βάζουμε καμιά ρακί να πιούμε στην υγειά των φρουτοφάγων;
Κ.: Εβίβα κι άσπρο πάτο, να μας ζήσει το καλοκαιράκι! Θερμό αυτό, δροσεροί εμείς, ο τέλειος συνδυασμός, Πεπόνα μου!
Π.: Αυτό να…τρώγεται, Καρπούζο μου!
Γλυκό καρπούζι
Υλικά
• 1 καρπούζι, περίπου 6 κιλών
• 2 κιλά ζάχαρη
• 2 κουταλιές της σούπας «ξινό»
• ½ φλιτζάνι του καφέ λεμόνι
• Λίγα φύλλα αρμπαρόριζα
Εκτέλεση
Αφού κόψουμε το καρπούζι σε φέτες, τρώμε την κόκκινη ψίχα του και αφαιρούμε το εξωτερικό πράσινο μέρος από τις φέτες. Τρίβουμε στον τριφτή τη φλούδα που έχει μείνει, μέχρι να συμπληρώσουμε 1½ κιλό. Βάζουμε την τριμμένη καρπουζόφλουδα σε μια λεκάνη με νερό στο οποίο έχουμε προσθέσει το ξινό, και την αφήνουμε να μουλιάσει για μισή ώρα. Μετά την στραγγίζουμε, βάζουμε σε μια κατσαρόλα 3 ποτήρια νερό μαζί με τη ζάχαρη και ανάβουμε το μάτι. Αφού λιώσει η ζάχαρη, ρίχνουμε την καρπουζόφλουδα και ανακατεύουμε, μέχρι να «δέσει» το γλυκό. Έπειτα, ρίχνουμε και το λεμόνι. Στο τέλος, ρίχνουμε στο γλυκό 2-3 φυλλαράκια αρμπαρόριζα και το αφήνουμε να κρυώσει. Με τις υγείες σας!
Παγωτό πεπόνι
Υλικά
3 φλιτζάνια άπαχο γάλα
2 βανίλιες
5 αυγά
2 φλιτζάνια ζάχαρη
400 γραμμάρια πεπόνι
Εκτέλεση
Χτυπάμε τα αυγά μαζί με 1 φλιτζάνι ζάχαρη, σε ένα μπολ. Χύνουμε σε μία κατσαρόλα το γάλα και το ανακατεύουμε μέχρι να ζεσταθεί, προσέχοντας όμως να μη βράσει και αρχίσει να κάνει φουσκάλες! Ανακατεύοντας το γάλα, προσθέτουμε σιγά σιγά το μείγμα των αυγών με τη ζάχαρη και τις βανίλιες, μέχρι να σχηματιστεί μια ομοιόμορφη μάζα. Μετά, κατεβάζουμε την κατσαρόλα από το μάτι. Μέχρι να κρυώσει το μείγμα, κόβουμε το πεπόνι σε μικρά κομμάτια και το «ζυμώνουμε» με την υπόλοιπη ζάχαρη, ώσπου να λιώσει. Μετά, το προσθέτουμε στο μείγμα, ανακατεύουμε καλά και το βάζουμε σ’ ένα όμορφο δοχείο, στην κατάψυξη. Σε λίγες ώρες το παγωτό είναι έτοιμο!
