Ήταν μια μέρα με καύσωνα, όταν ξεκίνησα από το σπίτι μου στην Άνω Νέα Σμύρνη για να πάω στην Κηφισιά, χρησιμοποιώντας λεωφορείο, μετρό, τρένο και τα…ποδαράκια μου. Σ’ ολόκληρη τη διαδρομή έκανα σλάλομ για να αποφύγω λακκούβες, βουναλάκια από σκουπίδια και μπάζα και οδοφράγματα ατελείωτων οδικών έργων και υπερπηδούσα με χάρη τα «προστατευτικά» καγκελάκια στα πεζοδρόμια. Παράλληλα, κατακεραύνωνα με το βλέμμα τους εκνευρισμένους από το απίστευτο μποτιλιάρισμα (και όχι μόνο) οδηγούς, επειδή κάθε φορά που μάρσαραν, έστελναν καταπάνω μου ριπές καυσαερίων. Με ταλαιπωρούσε εδώ και μέρες μια ίωση με πονόλαιμο και επίμονο βήχα. Μ’ έπιασε πονοκέφαλος από την ηχορύπανση, είχα και την κοιλιά μου που γουργούριζε συνεχώς, θυμίζοντάς μου ότι για να είμαι ακριβής στο ραντεβού μου, έφυγα σαν την τρελή από το σπίτι, χωρίς να φάω πρωινό. Είχα γενικώς τα χάλια μου, όταν για να ξορκίσω το κακό, άρχισα να μονολογώ: «Που είσαι ήρωα Ηρακλή, να δεις πως υποφέρει στη σύγχρονη Αθήνα μία κοινή θνητή…».

ΗΡΑΚΛΗΣ: Με καλέσατε κυρία μου; Δηλώνω παρών και μάλιστα με πλήρη εξάρτηση: ρόπαλο, τόξο, λεοντή, θάρρος, μυαλό μα και πυγμή!

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: Είστε στ’ αλήθεια ο Ηρακλής; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά, κύριέ μου, μην παίζετε με τον πόνο μου…

ΗΡΑΚΛΗΣ: Είμαι ο Ηρακλής με τ’ όνομα και με τη χάρη! Ήρωας τρανός και διαχρονικός. Τι μπορώ να κάνω για σας;

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: Μπορείς να κάνεις την Αθήνα λαμπίκο, να διώξεις μια για πάντα το νέφος και να γεμίσεις με όμορφα νεοκλασικά σπίτια, δέντρα και λουλούδια το λεκανοπέδιο; Να εξαφανίσεις τις ουρές από τις τράπεζες, να βρεις δουλειά σε όλους τους ανέργους, να ιδρύσεις σχολεία που δεν θα μοιάζουν με φυλακές και να χτίσεις καμιά εκατοστή νοσοκομεία να μας βρίσκονται; Να παλέψεις με τους εργολάβους για να αναστηθούν τα μπαζωμένα ποτάμια, να φτιάξεις παιδικές χαρές σε όλες τις γειτονιές και να μας γλιτώσεις από την κρίση και τα παρατράγουδά της; Να…

ΗΡΑΚΛΗΣ: Σιγά σιγά κοπελιά μου, ούτε η θεά Ήρα, που με είχε βάλει από…αρχαιοτάτων χρόνων στο μάτι δεν μου ζήτησε να κάνω τόσα πολλά και τόσο δύσκολα πράγματα.

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: Όχι δα, μέχρι την άκρη του κόσμου σ’ έστειλε για να σηκώσεις στους ώμους σου τον ουρανό και να της φέρεις τα μήλα των Εσπερίδων! Τι φίδια έπνιξες από μια σταλιά μωρό, τι λιοντάρια στραγγάλισες, ως και ποτάμια εξέτρεψες για να καθαρίσεις τους στάβλους του προκομμένου του βασιλιά Αυγεία! Για να μην πω για τη Λερναία Ύδρα, τον τρομαχτικό σκύλο του Άδη, τον Κέρβερο και τις Στυμφαλίδες Όρνιθες.

ΗΡΑΚΛΗΣ: Σε πληροφορώ ότι όλα αυτά ήταν απείρως ευκολότερα από το να λυθεί το κυκλοφοριακό της Αθήνας και μόνον! Θα προσπαθήσω να κάνω το καλύτερο που μπορώ, ωστόσο. Δεν τους σηκώνει, βλέπεις, η εποχή σας τους ήρωες, τους τρώει λάχανο το…πολιτικό κόστος!

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: Δεν έχεις άδικο! Φαντάσου να σε πάρουν χαμπάρι και τα κανάλια: κάμερες, συνεντεύξεις, παράθυρα, δημοσκοπήσεις, στο ταψί θα σε χορέψουν, καημενούλη μου. Ελπίζω να μην είσαι τόσο ηρωικός όσο ο Κουταλιανός, που μπορεί να…μασούσε σίδερα, αλλά έτρεμε σαν ψάρι στην κυρά του μπρος, που λέει και το τραγούδι!

ΗΡΑΚΛΗΣ: Δεν φοβήθηκα ποτέ κανέναν, εκτός από τον εαυτό μου και τη βουλή των θεών. Ακόμη και την Ήρα την ευγνωμονώ, γιατί εξαιτίας των δοκιμασιών στις οποίες με υπέβαλε, έγινα αυτός που είμαι, αθάνατος στους αιώνες. Αγαθά κόποις κτώνται, έλεγαν οι παλαιοί, κλασικοί Έλληνες.

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: Δεν τολμώ να σου πω τι λένε σχετικά οι Νεοέλληνες και σε ποια γλώσσα…

ΗΡΑΚΛΗΣ: Ξέρω τι εννοείς, μπορεί να μην είναι της μόδας σήμερα η αξιοκρατία και το ήθος. Σε πληροφορώ, όμως, ότι και στην εποχή μου, μυθική και πραγματική, οι ξεχωριστοί άνθρωποι ήταν πάντα λίγοι και καλοί. Αλλά η μικρή αυτή μαγιά έκανε τη διαφορά.

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: Αχ βρε Ηρακλή, πολύ με…ανεβάζει αυτή σου η αισιοδοξία!

ΗΡΑΚΛΗΣ: Κάθε εποχή έχει τ’ ανθρώπινα και τα θεία της, τα ήμερα και τ’ άγρια θηρία της. Εγώ σου λέω εκ πείρας ότι, όταν πιστεύεις στο καλό και θες ν’ αγωνιστείς γι’ αυτό, το μυστικό της επιτυχίας είναι στη δουλειά που κάνει το μυαλό παρέα με την καρδιά!

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: Ήρωά μου εσύ, σοφέ όσο και δυνατέ, μου έφτιαξες τη διάθεση! Ούτε που το κατάλαβα για πότε φτάσαμε στην Κηφισιά.

ΗΡΑΚΛΗΣ: Θα σου πω ένα μυστικό: δάσκαλοι, γονείς, παιδιά, να τα μαγικά κλειδιά για μια κοινωνία καλύτερη. Λίγο ερευνητές και πολύ μαχητές να γίνουν όλοι αυτοί, θα πάρει τα πάνω της η μητέρα Γη και ειδικά αυτή η πολύπαθη πατρίδα, η Ελλάδα! Γιατί όλη μας η ζωή σ’ αυτή είναι -αν το καλοσκεφτείς- μια πράξη…ηρωική!

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: Αντίο, Ηρακλή, σ’ ευχαριστώ, καλοτάξιδοι στα βάθη του χρόνου να είμαστε κι εσύ κι όλοι εμείς οι ηρωικοί κοινοί θνητοί…

Οι εικόνες είναι από την Ελληνική Μυθολογία των εκδόσεων Στεφανίδη.