Το Πρόσωπό μου είναι η Γαία που διασχίζεις,
καθώς το άλλο σου μισό να βρεις πασχίζεις.
Είναι εργοτάξιο ασυγκράτητων ερώτων
και ησυχαστήριο κουρασμένων καμαρότων.

Στο Πρόσωπό μου τη μορφή του εσύ δίνεις,
κάθε φορά που με μεθάς χωρίς να πίνεις.
Δεν αντιστέκομαι. Ελεύθερος καλπάζεις
κι αν θέλουν τ’ άστρα, εκπληρώνεις όσα τάζεις.

Απ’ του Προσώπου μου το φως και το σκοτάδι
αντλείς το ράπισμα, το αντίδωρο, το χάδι.
Δεν είμαι ακίνητη, μα στέκομαι σιμά σου,
χωρίς ν’ ανήκω αμαχητί στα υπάρχοντά σου.

Μες στου Προσώπου μου τ’ ολάνθιστο περβόλι
άλλοτε εργάζεσαι και άλλοτε έχεις σχόλη.
Παραληρείς στο κοκκινάδι των παρειών μου
κι άγκυρα ρίχνεις στο πιο ωραίο χαμόγελό μου.

Το Πρόσωπό μου είναι καμβάς σφιχτοπλεγμένος.
Κάθε του ίνα κι ένας λόγος ταιριασμένος.
Και σ’ αγαπώ. Μα εσύ να μην εφησυχάζεις:
Μάτια με μάτια αντικρυστά να με κοιτάζεις.

Γενέθλια δήλωση

Μεγαλώνω μικραίνοντας
Για να χωράω στους στήμονες των λουλουδιών
Και να με σοδιάζουν στη σάλα τους θριαμβεύτριες οι μέλισσες

Μεγαλώνω μικραίνοντας
Για να κουρνιάζω στα στήθη των αποδημητικών πουλιών
Και να τρυγούν τρυφερότητα οι σκονισμένες αγκαλιές των ανέμων

Μεγαλώνω μικραίνοντας
Για να εναγκαλίζουν τις πολεμίστρες των παιδιών
ελπιδοφόρων σηματωρών οι χαρμόσυνες ανταύγειες

Μεγαλώνω μικραίνοντας
Για να ποντίζομαι ως όστρακο μυστικής ανασκαφής
Στης αγάπης το πηγάδι το αστείρευτο κι άπατο

Μεγαλώνω μικραίνοντας
Για να θυμούνται οι σιωπές την αντίσταση
Των προγόνων που έζησαν κοπετούς μα και θαύματα

Μεγαλώνω μικραίνοντας
Για να σπουδάζω τον εαυτό μου ακέραιο
Μινιατούρα ενός λιόκλαδου σε παλιό ευαγγέλιο