Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής η 16η Οκτώβρη και την τιμήσαμε όπως της άξιζε στο 2ο Νηπιαγωγείο Νέας Σμύρνης. Ο…εορτασμός κράτησε 3 ολόκληρες ημέρες και μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι το τέλος της εβδομάδας μας βρήκε χορτασμένους, χαρούμενους και ορεξάτους για πολλές πολλές ακόμη βιβλιοπεριπέτειες!
Η χαρά και η έκπληξή μας ήταν μεγάλη όταν επισκέφθηκε την τάξη μας ο Μπροκολίνος! Δεν αφήσαμε την ευκαιρία να πάει χαμένη και μιλήσαμε μαζί του για τη θρεπτική αξία όλων των μελών της οικογένειάς του, των ξακουστών Λαχανικών. Μέχρι και τραγούδι του φτιάξαμε!
Το τραγούδι του Μπροκολίνου
(γραμμένο περπατώντας χοροπηδηχτά και αφιερωμένο με αφάγωτη αγάπη σε όλα τα μικρά και μεγάλα παιδιά)
Σαν μπουλντόζα πάλι ρεύτηκα
και μια δίαιτα ονειρεύτηκα,
να λιγοστέψει τα βαρίδια τα κιλά μου,
για να μη γίνονται εφιάλτες τα όνειρά μου.
Κι ενώ σκεφτόμουνα Υγεία μου που να ’σαι,
έβρασε εκείνος, να μου πει πως με θυμάσαι.
Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα φαγιά,
φορτωμένος συνταγές να μαγειρέψω.
Είχε πράσινα, σγουρά, πυκνά μαλλιά,
να τα κόψω, να τα φάω και να χωνέψω.
Μες στην κουζίνα μας ο φίλος αυτός
είχε γαρνίρει ένα πιάτο τελευταίο.
Κι όπως τον κοίταζα με στόμα ανοιχτό,
άρχισα, αγάπη μου, Πεινάλα να με λέω!
Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα φαγιά
σε τσουλήθρα – πυραμίδα σκαλωμένος.
Μου ’πε όλα των τροφών τα μυστικά,
για να ζω παντοτινά ευτυχισμένος.
Στο τραγούδι «Ένας φίλος ήρθε απόψε» τη μουσική έγραψε ο Γιώργος Μουζάκης για την επιθεώρηση «Βίρα τις άγκυρες», που παρουσιάστηκε το 1950 στο θέατρο Βέμπο. Οι στίχοι του “κανονικού” τραγουδιού είναι του Φίλωνα Αρία. Συντονιστείτε εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=GNLrfgGDmi4!
Την επόμενη μέρα ήρθε στο σχολείο μας η συγγραφέας Εύη Τσιτιρίδου. Δηλαδή βγήκε από την τάξη μας, αφού είναι η δασκάλα μας, και ξαναμπήκε (αφού πρώτα χτύπησε την πόρτα και μας ρώτησε αν θέλουμε να τη δεχτούμε, ααα όλα κι όλα με το ζόρι φιλαναγνωσία δεν γίνεται) φορώντας ένα στέμμα φτιαγμένο από τρόφιμα στο κεφάλι! Της πήγαινε, δεν λέω, αλλά πιο πολύ πήγαινε στη βασίλισσα Καλοφαγού! Ποια είναι αυτή; Ε, διαβάστε το βιβλίο για να μάθετε. Εγώ δεν είμαι μαρτυριάρα!
Η κυρία Εύη μας διάβασε το βιβλίο της σαν ηθοποιός (καλά, κάνει κάτι απίστευτες γκριμάτσες και αλλάζει τη φωνή της για να πιστέψουμε ότι οι ήρωες είναι εκεί μπροστά μας ζωντανοί) και εμείς την ανακρίναμε κανονικά, εεε, της πήραμε συνέντευξη δηλαδή. Πως το ένα, γιατί το άλλο, γιατί και πότε έγραψε το βιβλίο, μήπως ήταν απόγευμα; Τι; Ξημερώματα ήταν; Άλλο πάλι και τούτο, που να φανταστούμε ότι η κυρία μας γράφει παραμύθια με τις κότες! Είχαμε πολλές απορίες, μας τις έλυσε όλες. Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται και μερικές κυρίες έχουν μια απάντηση για όλα τα μεγάλα ερωτήματα των παιδιών. Για παράδειγμα, πως σκεφτήκατε τους Μανταλάκηδες; Έχει αδερφό η Αριάδνη; Εσείς τα τρώτε όλα αυτά που ζωγράφισε η κυρία Λέλα; Πως κολλήσατε με τη σειρά τις σελίδες του βιβλίου; Από πού της πήρε η μαμά της Αριάδνης αυτό το ωραίο στέμμα και τη βασιλική καρέκλα; Και άλλα τέτοια σημαντικά.
Μετά καθίσαμε στα τραπέζια και όση ώρα η κυρία Εύη έπινε νερό και φούσκωνε μπαλόνια για να ξεκολλήσουν τα μπλα μπλα μπλα με 50 παιδιά από το λαιμό της και να ξαναβρεί την κανονική της αναπνοή, ζωγραφίσαμε ό,τι μας άρεσε και μας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση από την ιστορία του βιβλίου. Ρίχναμε και καμιά κλεφτή ματιά στο τραπεζάκι με τον Μπροκολίνο που είχε γίνει κολλητός με τον Μπαλονάκη και τον Μανταλάκη πλάι στην πυραμίδα. Όχι του Φαραώ, καλέ! Μα τόσο άσχετοι είστε; Της Υγιεινής Διατροφής ντε!
Την επόμενη μέρα μερικοί ήρθαμε στο σχολείο με τη «Βασίλισσα Καλοφαγού» στο χέρι για αφιέρωση από την κυρία μας που είναι διπλή – και κυρία δασκάλα και κυρία συγγραφέας – και εκείνη καμάρωνε και χαμογελούσε σαν να της καθαρίζανε αυγά, παρόλο που είχε τη μέση της και πόναγε πολύ. Μετά, μαζευτήκαμε στην παρεούλα και παίξαμε τρία απίθανα παιχνίδια με τον Μπροκολίνο και τους υπόλοιπους ήρωες του βιβλίου. Ήταν φανταστικά! Την κερδίσαμε σε όλα την κυρία δασκάλα – συγγραφέα!
Στο πρώτο, χωρισμένοι σε ομάδες, βρήκαμε ό,τι φαγώσιμο παιχνίδι υπήρχε στην τάξη μας και στρώσαμε τραπέζι για πικ νικ στο πάτωμα. Αλλά δεν αραδιάσαμε τα τρόφιμα ανακατεμένα, όχι. Τα χωρίσαμε στις ομάδες τους κι αυτά. Είπαμε από ποια πρέπει να τρώμε πιο πολλά από ποια λιγότερα, από ποια πολύ λίγα. Γιατί πρέπει να τρώμε ποικιλία τροφών, να μην παραμελούμε καμία ομάδα, αν θέλουμε να έχουμε γερό σώμα, κοφτερό μυαλό και καλή διάθεση καθημερινά. Να πίνουμε νερό, να κάνουμε και γυμναστική. Είπαμε ποια είναι τα αγαπημένα μας φαγητά. Προς μεγάλη έκπληξη της κυρίας μας, περισσότερους ψήφους πήραν τα γιουβαρλάκια, νικώντας κατά κράτος τα μακαρόνια με κιμά, αγαπημένο παραδοσιακά φαγητό των περισσότερων παιδιών της χώρας! Η κυρία μας δήλωσε εντυπωσιασμένη από το αναπάντεχο αυτό αποτέλεσμα και μας έδωσε θερμά συγχαρητήρια.
Στο δεύτερο παιχνίδι ανακατέψαμε φρούτα και λαχανικά με τους αριθμούς. Η κυρία Εύη έχει γράψει και ένα βιβλίο με δραστηριότητες και ασκήσεις που το λένε «Εδώ Νηπιαγωγείο!». Από εκεί μέσα πήρε τα 10 Παιχνιδοποιηματάκια της (άλλη λόξα κι αυτή, να μας φλομώνει με ποιήματα στην τάξη) και τα έκανε επιτραπέζιο παιχνίδι. Είπαμε δυνατά το ποιηματάκι κάθε αριθμού, γελάσαμε, το παίξαμε με παντομίμα, «γεμίσαμε» το κουτάκι του με τα αντίστοιχα φρούτα και λαχανικά του. Τη νικήσαμε και σ’ αυτό, αλλά πάλι δεν ησύχασε.
Έτσι κι εμείς, κατασκευάσαμε μία πυραμίδα από τα τουβλάκια μας, κόψαμε τα διάφορα τρόφιμα από σελίδες με εικόνες που βρήκαμε και τυπώσαμε από τον υπολογιστή και συμπληρώσαμε όσα δεν βρήκαμε με δικές μας ζωγραφιές. Μετά τα κολλήσαμε στην τούβλινη πυραμίδα μας με τη σειρά, ανά ομάδα, όπως είναι το σωστό. Οπότε η κυρία – συγγραφέας μας πείστηκε ότι το εμπεδώσαμε το μάθημα και μας άφησε επιτέλους ήσυχους. Περιττό να σας πω ότι αυτές τις τρεις μέρες που γιορτάζαμε τη διατροφή, τρώγαμε και το δεκατιανό και το μεσημεριανό μας με απίστευτη όρεξη. Μεγαλύτερη από ποτέ! Γιατί το φαγητό δεν ήταν πια για μας απλώς μια καθημερινή, απαραίτητη συνήθεια. Έγινε γνώση, παιχνίδι, χαρά. Το διασκεδάσαμε πραγματικά! Και μπουκώσαμε και τους γονείς μας στο σπίτι με τρομερές πληροφορίες για τη διατροφή. Ψου ψου ψου και ψι ψι ψι ήταν αυτό το τριήμερο συνέχεια με την κυρία Εύη στην πόρτα του σχολείου. Όλο κάτι μαγειρεύουν αυτοί οι μεγάλοι πίσω από την πλάτη μας!
Εδώ θα σας αφήσω γιατί λέγε λέγε και γράφε γράφε για το φαγητό μου άνοιξε η όρεξη. Πάω να παίξω εξερεύνηση ντουλαπιών και ψυγείου στην κουζίνα. Αλλά πριν φύγω, σημειώστε κάτι για να το μάθετε κι εσείς: Καλοφαγάς και καλοφαγού δεν είναι αυτός κι αυτή που τρώνε πολύ, αλλά αυτός κι αυτή που τρώνε σωστά και άρα καλά. Κι έχουν γεμάτη αλλά όχι τεράστια, ούτε σχεδόν αόρατη κοιλιά!
