Σήμερα ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο με ένα Γίγαντα. Μην τρομάζετε, καλέ! Γίγαντας της μυθολογίας μας είναι. Αλλά όχι όποιος κι όποιος. Ο φοβερός και τρομερός και χοροπηδηχτός Εγκέλαδος! Αφορμή ένα βιβλίο που έφερε στην τάξη η κυρία Εύη, που εκτός από δασκάλα και συγγραφέας είναι και αχόρταγη βιβλιοφάγος. Τρώει, τρώει σελίδες γεμάτες ιστορίες και ζωγραφιές και δεν χορταίνει. Και κάνει ό,τι μπορεί για να το κολλήσει και σε μας αυτό της το χούι, η αθεόφοβη…
Τη χθεσινή ημέρα είχαμε συζητήσει για το σεισμό ως φυσικό φαινόμενο, είχαμε κάνει άσκηση σεισμού, είχαμε μάθει πως μπορούμε να προστατευθούμε αν συμβεί σεισμός την ώρα που είμαστε στο σχολείο και στο σπίτι. Είχαμε δει εικόνες από σχετικά βιβλία γνώσεων και ενημερωθήκαμε και από τη σχετική ιστοσελίδα του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας. Η κυρία Εύη μας είχε υποσχεθεί ότι την επόμενη ημέρα θα διαβάζαμε το μύθο του Εγκέλαδου. Και τις υποσχέσεις της, όλα κι όλα, πάντα τις τηρεί.
Το βιβλίο, λοιπόν, τιτλοφορείται «Η οργή του Εγκέλαδου». Το έχει γράψει ο κύριος Κώστας Πούλος, που η κυρία Εύη μας είπε ότι εκτός από εξαιρετικός συγγραφέας είναι κι εκείνος δάσκαλος, αλλά στα μεγαλύτερα παιδιά, φιλόλογος. Και το έχει εικονογραφήσει με έναν ιδιαίτερο και πολύ ξεχωριστό τρόπο η κυρία Σοφία Παπαδοπούλου. Λοιπόν, αυτό το βιβλίο μας μάγεψε. Μας το διάβαζε η κυρία Εύη και την κοιτούσαμε με ορθάνοιχτα μάτια και ακόμη πιο ορθάνοιχτο στόμα. Σκεφτείτε ότι, αν και με στόμα ορθάνοιχτο τόση ώρα, δεν βγάλαμε άχνα, εκτός από τις στιγμές που η κυρία Εύη έκανε παύση για να τη βοηθήσουμε στην ανάγνωση: όταν δηλαδή ο Εγκέλαδος φτερνιζόταν, έβηχε, πάθαινε λόξυγκα, χασμουριόταν, τεντωνόταν για να ξεπιαστεί, έτρεμε από το συνάχι, θύμωνε και κανόνιζε και μια έκρηξη ηφαιστείου, κ.λ.π.. Επίσης, όταν άναψε η Γιγαντομαχία. Μεγάλο πανηγύρι, δεν το συζητώ. Το τι βράχους και νησιά εκσφενδονίσαμε, Θεοί και Γίγαντες, ο ένας στον άλλον, δεν λέγεται (στα ψέματα εννοείται, μύτη δεν άνοιξε). Η κυρία Εύη λέει ότι είμαστε μανούλες στα ηχητικά εφέ μιας ιστορίας και ότι κανείς ηθοποιός δεν μπορεί να μας φτάσει. Μιλάμε για Όσκαρ στο τσεπάκι μας, όχι αστεία. Το πόσα καταπληκτικά και καθόλου…πληκτικά πράγματα μάθαμε από αυτό το βιβλίο, όμως, δεν θα σας το μαρτυρήσω. Θα το καταλάβετε από αυτά που κάναμε μετά την ανάγνωσή του.
Πρώτα συζητήσαμε πως μπορούμε να φτιάξουμε το Γίγαντα Εγκέλαδο και καταγράψαμε τις ιδέες μας. Μετά η κυρία Εύη μας έκανε έκπληξη. Είπε πως μία απ’ όλες τις ιδέες μπορούμε να την πραγματοποιήσουμε τώρα αμέσως! Και έφερε ένα ρολό χαρτί μακρόστενο σαν το δόρυ της θεάς Αθηνάς. Το άπλωσε επάνω σε ένα τραπέζι και ένα από τα αγόρια της τάξης ξάπλωσε επάνω του. Μετά σχεδιάσαμε το περίγραμμά του με μαύρο λαδοπαστέλ. Όλοι ανεξαιρέτως! Άλλο παιδί σχεδίασε την παλάμη, άλλο το κεφάλι, άλλο την πατούσα, άλλο τη γάμπα, άλλο το μπράτσο και πάει λέγοντας. Κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος. Κάναμε επανάληψη και τα μέρη του ανθρώπινου σώματος με την ευκαιρία. Μετά η κυρία Εύη μας μοίρασε μικρά λευκά ορθογώνια χαρτάκια και τα γεμίσαμε χρώματα και σχήματα με τους μαρκαδόρους μας. Χρησιμοποιήσαμε όλα τα χρώματα και τα είδη γραμμών που ξέραμε, ευθείες κάθετες και οριζόντιες, σπείρες, τεθλασμένες, καμπύλες και πλάγιες και δημιουργήσαμε διάφορα μοτίβα για να τον ντύσουμε. Του φτιάξαμε μία στολή χάρμα οφθαλμών, ολόσωμη και…ψηφιδωτή! Και ήρθε και έγινε κούκλος, σωστό φιγουρίνι ο Εγκελαδούλης μας! Του αφιερώσαμε και ένα σύνθημα που το λέγαμε φωναχτά με τον κατάλληλο ρυθμό. Ταράμ, ταράμ, ταράμ ταράμ ταράμ! Η κυρία Εύη μας έκανε το μαέστρο χαρωπή, αλλά εγώ την είδα που πήγε κρυφά στην κουζίνα και πήρε και ένα ντεπόν μάξιμουμ.
Σεισμός, σεισμός!
Εγκέλαδος σωστός!
Σεισμός, σεισμός!
Μα όχι πανικός!
Σεισμός, σεισμός!
Θα βγούμε όλοι εκτός!
Σεισμός, σεισμός!
Σωθήκαμε ευτυχώς!
Μετά, φτιάξαμε τον Εγκέλαδο από τουβλάκια και για θεά Αθηνά χρησιμοποιήσαμε μια κούκλα από ύφασμα και χαρτοπολτό που είχαν φτιάξει τα περσινά παιδιά και φορούσε και άσπρο χιτώνα. Ό,τι πρέπει! Έτσι, παίξαμε το μύθο. Η κυρία Εύη μας είπε ότι όποτε επισκεφθούμε το Μουσείο της Ακρόπολης, θα δούμε τη θεά Αθηνά αυτοπροσώπως. Το άγαλμά της, δηλαδή, και το…ένα πόδι, τι πόδι δηλαδή, την ποδάρα του Γίγαντα Εγκέλαδου. Το γιατί θα δούμε μόνο το ένα του πόδι είναι μια άλλη ιστορία…
Στο τέλος, μαζί με την κυρία Εύη που της αρέσει πολύ να σκαρώνει ποιηματάκια, γράψαμε κι ένα ποίημα αφιερωμένο εξαιρετικά στον Εγκέλαδο. Το πόσο το διασκεδάσαμε δεν περιγράφεται! Μετά από όλα αυτά, αν γίνει σεισμός, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα μας πιάσει πανικός. Γιατί τώρα ξέρουμε τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε για να προστατευθούμε. Και ψύχραιμα ψύχραιμα ένα μύθο στον Εγκέλαδο θα πούμε!
