Μερικές φορές οι λέξεις θέλουν να ξεκουραστούν. Τότε αναλαμβάνουν τα μάτια. Ένα συνηθισμένο απόγευμα στο αισθητικό δάσος του Υμηττού μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Φτάνει να εστιάσεις με το φακό της φωτογραφικής μηχανής στα μικρά, τα ταπεινά, σ’ αυτά που εκ πρώτης όψεως δεν σου γεμίζουν το μάτι. Αυτά που ο πολύς ο κόσμος αντιμετωπίζει ως δεδομένα και αυτονόητα. Είναι δεδομένη και αυτονόητη η φύση και η ζωή; Είναι δεδομένη και αυτονόητη η “άγρια”, η ελεύθερη ζωή;

Αυτή η βόλτα είχε πολλή σιωπή, αλλά ο λόγος έτρεχε σαν ποτάμι. Γιατί “Εν αρχή ην ο λόγος”. Η ομορφιά, η συμμετρία, η αντίθεση, η συμβίωση, η αρμονία. Ο λόγος της ύπαρξής μας…