Ερμής: Ας ξαποστάσουμε λίγο εδώ, Διόνυσε! Πάντα είναι κουραστικά τα ταξίδια για τα μωρά όπως εσύ κι ας είσαι και γιος του Δία! Ουφ, ας στηριχτώ λιγάκι σ’ αυτό το δέντρο. Είσαι και στρουμπουλός και κοψομεσιάστηκα να σε μεταφέρω τόσην ώρα!

Διόνυσος: Ουά, ουά, ουαααααά!

Ερμής: Έλα τώρα, μην κλαις! Σε λίγο φτάνουμε στον Ορχομενό, στη θεία σου την Ινώ και στο θείο σου τον Αθάμαντα, που θα σε φροντίσουν. Στα πούπουλα θα σε μεγαλώσουν!

Διόνυσος: Αγκού, αγκού, φτου!

Ερμής: Καλά, καλά, το ξέρω ότι σου λείπει πολύ η μητέρα σου η Σεμέλη, η όμορφη κόρη του βασιλιά της Θήβας Κάδμου. Μη με γεμίζεις σάλια! Τι να κάνουμε που η θεά  Ήρα είναι τόσο ζηλιάρα; Μόλις μυρίστηκε ότι ο μπερμπάντης ο αντρούλης της αγάπησε τη μαμά σου κι ότι αυτή θα γεννούσε εσένα, της έκανε τη ζωή πατίνι. Εσύ γεννήθηκες πρόωρα κι ο Δίας σ’ έχωσε μέσα στο…μηρό του, για να σε γλυτώσει από βέβαιο χαμό. Τώρα που ξαναγεννήθηκες δυναμωμένος, ανέλαβα εγώ να σε παραδώσω σε καλά χέρια. Κάνε λίγο υπομονή, φτάνουμε!

Διόνυσος: Αααααψού! Ουά ουά!

Ερμής: Μη μου πεις ότι κρυώνεις! Κάτσε να σε σκεπάσω λιγάκι με το μανδύα μου. Όχι, μην κλαψουρίζεις πάλι. Να! Κοίτα, τι ωραίο σταφυλάκι κρατάω στο δεξί χεράκι! Μόλις μεγαλώσεις λίγο, θα το γευθείς και θα ξεχάσεις τη γκρίνια. Τι λέω, μόνο θα το γευθείς; Ξακουστός θεός – προστάτης του αμπελιού, του γλεντιού και του κρασιού θα γίνεις, όλοι στην υγειά σου θα πίνουν! Άντε, πάμε τώρα, αργήσαμε…

Ο Ερμής που κρατάει το μικρό Διόνυσο, είναι ένα από ωραιότερα και πιο γνωστά έργα του περίφημου Αθηναίου γλύπτη Πραξιτέλη. Χρονολογείται στα 330 π.Χ. περίπου (κλασική περίοδος). Βρέθηκε στην αρχαία Ολυμπία, στο χώρο του Ηραίου, ναού αφιερωμένου στη θεά Ήρα. Το υπέροχο αυτό άγαλμα είναι φτιαγμένο από παριανό μάρμαρο και έχει ύψος 2,13 μέτρα. Σήμερα βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας. Το δεξί χέρι του Ερμή λείπει και οι αρχαιολόγοι υποθέτουν ότι ο θεός κρατούσε ένα τσαμπί σταφύλι, που το έδειχνε στο μικρό Διόνυσο, για να τον ευθυμήσει.