Αυτός ο χορός είναι πάντα κυκλικός. Το πέτρινο στεφάνι στο στέρνο του λόφου ατενίζει προστατευτικά την αδιάκοπα έφηβη κοιλάδα και τις απέναντι βουνοκορφές. Η θέα του ετέρου. Η μυσταγωγία επάνω στη σκηνή. Η ανα-παράσταση. Η θεία λειτουργία της μίμησης κάθε πράξεως σπουδαίας και τελείας. Η μέθεξη και ο καθαρμός. Ο ηθοποιός που απ’ την αμφισημία και την εις Άδου κατάβαση ερμηνεύει φως.
Βαδίζεις ανάμεσα σε θραύσματα αλλοτινών αιώνων, ιαχές θνητών επιβεβαιώσεων και φωνήματα θείων επικλήσεων. Ανάμεσα στην ταπεινότητα, την ιερότητα και τον παιάνα. Συνθλίβεις αγριόχορτα εξαίσιων παθών και ψηλαφίζεις άνθη μυστηριακών αναβαθμών. Στον τόπο αυτό εκτίθενται όλα τα ανθρώπινα. Χαρτογραφημένα απροκάλυπτα στη μετόπη των θεϊκών ανασασμών. Μπορείς να διακρίνεις τον ακατάβλητο έρωτα με τα μαύρα βελούδινα φτερά, να τρυγά την ταξιανθία νύφη του. Μπορείς να αποθέσεις την μονάκριβη προσευχή σου στην σκιερή αγκαλιά της μητέρας βελανιδιάς. Μπορείς να συντροφεύσεις με καθαρή επίγνωση το όστρακο από το αρχαίο βουλευτήριο και την ψηφίδα της βυζαντινής βασιλικής. Ακόμη και στην αρένα των θηριοαθλητών υπάρχει μια θέση φυλαγμένη για σένα, αν κάτι τέτοιο λιγουρεύεται η υποχθόνια πείνα σου.
Ένα σμάρι αποφασισμένα περιστέρια τα ανθρώπινα. Άλλοτε ζωηρά και ανύποπτα κατοικίδια στα χέρια ενός παιδιού. Άλλοτε πεινασμένα όρνια στα άυπνα, άλικα μάτια των ανδρών πολεμιστών. Άλλοτε ετοιμόγεννες υποσχέσεις στους στοργικούς γυναικωνίτες. Κι άλλοτε χυμώδεις, μελαγχολικοί μύθοι στα χείλη των παροπλισμένων προπατόρων. Πάντα υπάρχει ένα περιστέρι για κάθε σου στιγμή. Άλλοτε προσδεμένο σε αναθηματική επιγραφή, άλλοτε νανουρισμένο στ’ αγγελικά φτερώματα που κάποτε είχες ονειρευτεί. Κάποιες φορές λιμοκτονεί, ίσα που μπορεί να ισορροπήσει στα πάθη τα χαμόκλαδα. Και κάποιες φορές ερμηνεύει τους χρησμούς υψιπετές, καλοταϊσμένο από τον άρτο τον επιούσιο, που ιδροκόπησες για ν’ αποθέσεις στην τράπεζα των προσφορών. Μα αυτό το περιστέρι μη νομίζεις πως έτσι, σαν έτοιμο από καιρό, σαν αυτοδίδακτο, θα σου φανερωθεί. Είναι πολλά τα σφυρηλατημένα στα ηφαιστειακά αμόνια για να πάθεις, πολλά για να ξεχάσεις, πολλά για να χωνέψεις και να εγκολπωθείς, πριν έρθει αυτή η απόκοσμη στιγμή. Σε περιμένει μεγαλόπρεπη, αδηφάγα, αλλά και απρόσμενα παρηγορητική η σκηνή. Παίξε. Το έχεις χρεωθεί.
