Με τον πρίγκιπα Ξερόλα
βάζουν μπρος τα πληγοβόλα.
Να εκφραστείς δεν σε αφήνουν
και λογαριασμό δεν δίνουν.

Φίσκα είν’ τα μάγουλά τους
με τα πυρομαχικά τους:
λέξεις μ’ αιχμηρά αγκάθια,
μπλάβες σκέψεις, κατακάθια.

Όπου δουν καλή παρέα
και αισθήματα ωραία,
ρίχνουν τοξικά αέρια
και μοιράζουνε μαχαίρια.

Και αν κάποιος απορήσει
και τολμήσει να ρωτήσει
«προς τι τόση κακοσύνη;»,
δέχεται τα βέλη σμήνη.

Βέλη με καυτές λεπίδες
που εξοντώνουν τις ελπίδες
για μια άλλη κοινωνία,
ζωγραφιά με αρμονία.

Μα εγώ σκέφτομαι, γράφω
κι από κάτω υπογράφω,
πως η βία δεν θα περάσει
τη ζωή μου ν’ αφαιμάξει.

Γιατί οι ήρωες της ζωής μου,
του μυαλού και της ψυχής μου,
τον Ξερόλα, την Αγένεια
ξεπερνούν σε Φωτογένεια.

Όταν έχεις βρει το θησαυρό σου, τίποτα και κανένας δεν μπορεί να σε εκφοβίσει και καμία βία δεν διαπερνά την πανοπλία σου. Ας ξεκινήσουμε ως Πρόσωπα από τα βασικά κι ας προασπίσουμε επιτέλους ως Κοινωνία και τα αυτονόητα.

Το τραγούδι της Εβίτας: https://www.youtube.com/watch?v=GDdoq3EYQEE