Τι ’χες, Γιάννη; Τι ’χα πάντα:
το φωτόσπαθο στην τσάντα.
Η φυλή σου δεν μασάει,
γιατί είσαστε Τζεντάι!

Υπουργοί και υπουργίνες,
λογιστές, δικηγορίνες,
παίρνουνε όλα τα μέτρα,
με γεμάτη τη φαρέτρα.

Ανά 7 θα ορκιστούνε,
μ’ αποστάσεις θα σταθούνε.
25 θα στοιβάξεις
σαρδελάκια μες στις τάξεις.

Το φωτόσπαθο θα υψώσεις,
μάντρες θα κατατροπώσεις
και ευθύς θα κάνεις 2
τις εισόδους στο σχολείο.

Μα στις πόρτες ποιος θα πρέπει
το μπες βγες να επιβλέπει;
Και στις αίθουσες ποιος πάλι;
Στην αυλή; Με κανοκιάλι;

Μη φοβού και σου ’χω λύση.
Ο Τζεντάι θα καθαρίσει!
Θα σου δώσει, Γιάννη, μία
και θα βγεις φωτοτυπία!

Τι ’πες πάλι; Είναι χειμώνας
κι άνισος μοιάζει ο αγώνας;
Οι ιοί παραμονεύουν,
τρώνε, πίνουν και χορεύουν;

Κάτσε κι έχουμε οδηγίες.
(Ποιες πληρώνουμε αμαρτίες;)
Τα παράθυρα ανοιγμένα
θα κρατάμε ασφαλισμένα.

Με αέρηδες και κρύα,
με βροχές και υγρασία,
μάθημα άριστο θα γίνει.
Δείγμα ιού δεν θ’ απομείνει.

Έντρομοι θ’ αποχωρήσουν
οι ιοί σαν συναντήσουν
μαθητές κουκουλωμένους,
σκουφομασκοφορεμένους.

Τι είπες; Δεν θ’ ακούς τι λένε;
Δεν θα βλέπεις μήπως κλαίνε,
ή όταν θα κρυφογελάνε,
πως θα τρώνε; Αν τραγουδάνε;

Τι μου λες τώρα, βρε Γιάννη!
Όποιος υπακούει, δεν χάνει.
Συνεργάσου, κόλλα 5!
Ή είσαι απ’ τους 45;

Μην κολλάς στα τετριμμένα.
Αποφάσισαν για σένα,
όλα πως θα παν ρολόι.
Παίξ’ το ρίσκο κομπολόι!

Τι ’χες, Γιάννη; Τι ’χα πάντα:
το φωτόσπαθο στην τσάντα.
Η φυλή μου δεν μασάει,
γιατί είμαστε Τζεντάι…