Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο
για να μάθω να γλιστρώ.
Άσπρη έγινε η αυλή μου,
μες στο χιόνι θα χωθώ.

Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο
να χορέψουμε ταγκό.
Έχω γίνει παγωτό!

Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο
να μου μάθει πατινάζ
και τον κύριο Κωστάλα
για να κάνει το σπικάζ.

Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο
από την Ανταρκτική.
Ξεπαγιάζουν οι φτωχοί…

Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο
να με πάρει αγκαλιά.
Να κουρνιάσω όπου ζεσταίνει
τα δικά του τα αυγά.

Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο
για να δούμε Happy Feet,
μες στο νιφαδίσιο φλιτ!

Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο
να τσουλάει στη Συγγρού.
Ως το Φάληρο να φτάνει
ίσα κάτω και ντουγρού.

Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο
για να κάνει αγκωνιά
με το Νίκο Χαρδαλιά!

Φέρτε μου έναν πιγκουίνο
κουστουμάτο και βαρύ,
να με βγάλει για ποτάκι
στην πλατεία του Ψυρρή.

Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο
να θυμίσει στη ΔΕΗ
πως δουλεύει το μπουζί.

Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο
και μια σούπα αχνιστή.
Είδαμε επιτέλους μέρα
ξέξασπρη και καθαρή.

Φέρτε μου έναν πιγκουΐνο,
γίναμε Ελβετοί, mon Dieu,
μα τον άσπρο κουραμπιέ!

Έγκριτοι μετεωρολόγοι
λεν πως πλήθυναν οι λόγοι
που ζουρλάθηκε ο καιρός.
Μα νομίζω πως ξεχνάμε
πως για όλα όσα τραβάμε
φταίμε όλοι ανελλιπώς.