Astra μη με μαλώνετε,
τσιμπήστε με μονάχα,
ααα, για να νικήσω τον ιό,
-χεράκι να ’χεις ελαφρύ-
να ξαναβγώ στη στράτα.

Astra άκου τον πόνο μου,
κάνε το μαγικό σου,
ααα, να ορθώσω σίδερο κορμί
-ψηλό κυπαρισσάκι μου-
με το εμβόλιό σου.

Δεν το θωρείτε, σύντεκνοι,
το χάλι μου το μαύρο;
Ααα, σαν το θηρίο στο κλουβί
-κακούργα καραντίνα εσύ-
διέξοδο ψάχνω να ’βρω.

Ξέχασα τι θα πει ζωή,
φτάνει, σου λέω, μπάστα!
Ααα, αν δεν δουλέψει η μηχανή,
-αχ, με μυαλό και με ψυχή-
Astra μου, άστα βράστα!

Astra και άστρα τ’ ουρανού
που όλα τα μπορείτε,
ααα, κοπιάστε, ελευθερώστε μας
-ιέ πως μας κατάντησες-
χίλια καλά να δείτε!

Ήρθε και η σειρά μου για το εμβόλιο. Μεγάλη Τρίτη, Απρίλιος 2021. Να μην το τραγουδήσουμε λιγάκι; Το τραγούδι της ημέρας, πολυαγαπημένο. Με την προσμονή της Ανάστασης.