Φτερούγα στ’ αλμυρό νερό,

φτερούγα από βράχο,

για να σε παίρνω αγκαλιά,

ψυχή μου, ήθελα να ’χω.

Να είναι ο κόσμος θάλασσα

με ανθισμένους κήπους

κι εμείς φευγάτοι ναυτικοί

σε μυρωμένους στίχους.

Να μη φοβάμαι τη σκουριά

στ’