Όποιος δεν φυλακίστηκε
στου Ανήλιαγου το κάστρο,
δεν ξέρει τι ’ναι σκοτεινιά
και τι φλογάτο άστρο.

Όποιος ποτέ δεν πάλεψε
στου Διγενή τ’ αλώνια,
δεν ξέρει τι ’ναι ξενιτιά,
φευγάτα χελιδόνια.

Όποιος δεν παραστράτησε
στου έρωτα την αιθάλη,
δεν ξέρει τι ’ναι απόγνωση,
θανάτου μέθη, ζάλη.

Όποιος δεν αφιερώθηκε
στην πίστη μιας ιδέας,
δεν ξέρει τι ’ναι μοναξιά
στο κέντρο της παρέας.

Όποιος φωνή δεν ύψωσε
μπροστά στην αδικία,
δεν ξέρει τι ’ναι υπομονή,
σπουδή στην εξορία.

Όποιος το χέρι ενός παιδιού
δεν κράτησε στη λύπη,
δεν ξέρει τι ’ναι αναπνοή,
ευθύνη, καρδιοχτύπι.

Κι όποιος δεν ένιωσε άνθρωπο
ανήμπορο να σβήνει,
δεν ξέρει τι ’ναι ουρανός,
ζωή στο κομποσκοίνι.

Αφιερωμένο στο Δάσκαλο Νίκο Γκάτσο.