Τα θερμά χρώματα δεν είναι μόνο κομιστές της συμφοράς.
Είναι οι σπίθες στο αμόνι κάθε τίμιας δουλειάς,
που πότιζε με όνειρα και ιδρώτα ο πάππος μας ο σιδεράς.
Είναι η ενέργεια της υγείας, της ασφάλειας, της ροής,
της υλικής και άυλης τροφής
και κάθε απαραίτητης ημών των θνητών υποδομής.
Είναι η θαλπωρή κάθε πολύτιμης αγκαλιάς.
Είναι το νέκταρ κάθε μας νίκης και χαράς.
Είναι η ζεστή ασπίδα μας στην παγωνιά
κι όταν καψώνουμε, η απαντοχή μας κι η δροσιά.
Είναι ο παλμός του έρωτα στα εκρηκτικά φιλιά.
Είναι το αίμα της ζωής σε κάθε πλάσμα, όπου γης.
Είναι η έμπνευση όσων δοξάζουν και μεταποιούν την ομορφιά.
Οι μολυβιές κι οι γεύσεις που αρέσουν στα παιδιά.
Είναι οι μύθοι και οι θρύλοι οι αρχέγονοι,
των υπερκόσμιων μηνυμάτων οι εκλάμψεις,
η ερυθρόμορφη, η πορφυρογέννητη ιστορία μας,
οι δοξασίες και τα τάματα τα πατρογονικά
κι όσα πιστεύουμε για όσια και ιερά.

Τα θερμά χρώματα δεν είναι μόνο αγωγοί κλαυθμών και οδυρμών,
αδίστακτοι συνεργοί προδοσιών και σκαπανείς ανήμερων θυμών,
αιτία κι αποτέλεσμα πολέμων κι εμπρησμών.
Είναι πηγή αθάνατου και ανίκητου Φωτός,
αρκεί να τρέφουμε κι εμείς, εντός κι εκτός μας, Φως.

Το τραγούδι της ημέρας για όσους δεν είμαστε μέσα ή πλάι στη φωτιά είναι μόνο η σιωπή και η περίσκεψη. Αλλά μετά πρέπει να είναι η δράση και η συνεχής εγρήγορση. Γιατί η φύση δεν είναι το μεγαλειώδες σκηνικό πίσω από τα τραπεζάκια έξω όπου τρωγοπίνουμε εδώ και δεκαετίες ανέμελοι, βολεμένοι, αλλού ξημερωμένοι, ευκολόπιστοι ή αδιάφοροι. Είναι η ζωή μας και πρέπει επιτέλους να την πάρουμε στα σοβαρά. Όταν οι καπνοί του εφιάλτη που ζούμε καταλαγιάσουν, θέλω να δω στον ορίζοντα ένα πραγματικά πράσινο κόμμα, με ανθρώπους σοβαρούς, καταρτισμένους, φρέσκους και αμόλευτους, ορεξάτους για να κάνουν την ποιοτική διαφορά, φωτεινούς μαχητές του Καλού. Για να έχω κάτι να ψηφίσω. Για να έχω κάπου να ελπίσω. Για να έχω με κάποιους να συνταχθώ και να προσφέρω κι εγώ όσα περισσότερα μπορώ.