Αν είμαι μίσχος στο χιονιά,
σταγόνα στην πλημμύρα,
μου φτάνει που απόφαση
τη μοίρα μου την πήρα.

Αν είμαι λύκος στο βουνό,
αγρίμι στα μητάτα,
αρκεί που δεν σπατάλησα
τα έρμα μου τα νιάτα.

Αν είμαι μόνο ένα σπυρί
στο φύσημα του αγέρα,
τη ρίζα μου την κουβαλώ
στη νύχτα και στη μέρα.

Αν είμαι αστέρι στο γιαλό,
πορφύρα στο βυθό σου,
δοξάζω που κολύμπησα
για λίγο στο πλευρό σου.

Αν είμαι σύμφωνο αψύ
σε δίψηφο βαρβάτο,
καλώς τα τα φωνήεντα
που δεν το βάζουν κάτω.

Μ’ αν είμαι ένα παράξενο
ακάνθινο φεγγάρι,
τι κόσμο ο Πανάγαθος
τάχα θα με τρατάρει;