Μικρός, σεμνός τραγουδιστής
στης ξώθυρας το φρύδι,
γλυκά λαλεί το τεριρέμ,
σιρόπι στο καρύδι.

Για ψίχουλα δεν κελαηδά,
για δόξα δεν σφυρίζει,
μόν’ πάει κόντρα στο χιονιά
κι αγάπη συλλαβίζει.

Ρωτούν τ’ αγρίμια στα βουνά,
τα κήτη τα ωκεάνια,
ρωτούν οι αρκουδόβατοι
κι οι πέρδικες στα χάνια,

πούθε κρατάει η σκούφια του,
πως λεν τα γονικά του,
κι αυτός σαν Φεβρουάριος
γελά με την καρδιά του.

Σαν Πάνας μασκαρεύεται,
σαν Διόνυσος μεθάει
και το κουκούτσι αμύγδαλο
το κάνει σαν γλεντάει.