Φτιάξε μου μία άνοιξη,
άνοιξη να θυμίζει.
Δεν έχει η γλώσσα κόκαλα
και κόκαλα τσακίζει.

Φτιάξε μου μία άνοιξη,
μάσκες να μη φοράει.
Άλλος πεθαίνει, χάνεται
και άλλος το γλεντάει.

Φτιάξε μου μία άνοιξη
ζουμπούλι να μυρίζει,
έγινε ο κόσμος θάλασσα,
που μαίνεται κι αφρίζει.

Κι αν δεν μπορείς, καρντάση μου,
άνοιξη να μου φτιάξεις,
μέσα σου μείνε φωτεινός,
μαζί μου να ταιριάξεις.

Guido Borelli, La-Strada del Lago