Καράβι μου κι αν άραξες
σ’ απάγκιο ερημογιάλι,
να μη θαρρείς πως γλύτωσες
απ’ την ανεμοζάλη.

Καράβι μου τη φτιάξη σου
πολύ μην τη ζορίζεις.
Θεά, θεριό η θάλασσα
και πνίγει όσα ελπίζεις.

Στ’ αμπάρι σου ασφάλισε
τ’ ανθρώπινα και τ’ άγια
κι ανοίξου στον ορίζοντα,
μακριά απ’ τα μουράγια.

Καράβι μου ψηφιδωτό,
καρδιά μου ανεμισμένη,
μακριά σας άλλο δεν μπορώ
σαν Προμηθέας δεμένη.

Την άγκυρά μου τη βαριά
βραχιόλι θα την κάνω.
Να ταξιδέψω ορκίστηκα,
να ζήσω πριν πεθάνω.