κρυμμένο στο μανίκι,
μια ήττα που σπιτώνεται
παρέα με τη νίκη.

Έχει ένα ίσως το ποτέ,
που ύπουλα σε σκάβει
κι εκεί που λες ξεμπέρδεψα,
φωτιά καινούργια ανάβει.

Έχει έναν πόνο η χαρά
κρυμμένο στο μανίκι,
μια ήττα που σπιτώνεται
παρέα με τη νίκη.

Έχει ένα ίσως το ποτέ,
που ύπουλα σε σκάβει
κι εκεί που λες ξεμπέρδεψα,
φωτιά καινούργια ανάβει.

Έχει μια δίψα η βροχή
στο χώμα όταν πέφτει,
στις φλέβες του κυκλοφορεί
και πίνει σαν τον κλέφτη.

Έχει καημούς κι ο ουρανός,
τον τρώει κρυφό σαράκι.
Δεν θέλει να ’ναι απέραντος,
μα μόνο ένα παιδάκι.

Μονάχα εσύ κι η θάλασσα,
βοριά μου, το γλεντάτε,
απ’ όπου και να έρχεστε
και όπου και να πάτε.