Κυκλάμινο, μήπως ποθείς
τη μοίρα σου ν’ αλλάξεις
κι αντί ν’ ανθίζεις στα βουνά
σε βάρκα πλάι ν’ αράξεις;

Κυκλάμινο, ένα λόγο σου
σοφό πες μου κι εμένα,
που ζω μες στην πατρίδα μου
σα να ’ρθα από τα ξένα.

Κυκλάμινο, πως το μπορείς
μία σταλιά λουλούδι
να μένεις πάντα ολόδροσο
σα νέο μαθητούδι;

Κυκλάμινο βελούδινο
κι αμίλητό μου στόμα
μισό αιώνα σ’ αγαπώ,
δεν σ’ έμαθα ακόμα.