Εσύ στα σύννεφα πετάς
κι εγώ την πέτρα σκάβω
κι από το σπιθοβόλημα
τα μάτια μου ανάβω.

Εσύ χορεύεις στα ψηλά
με την κροκάτη αυγούλα
κι εγώ στα λασποχώματα
σκλαβάκι με τη βούλα.

Εσύ δεν καταδέχεσαι
τ’ ανθρώπινα τα γκρίζα
κι εγώ σε ψάχνω αδιάκοπα
στου πλάτανου τη ρίζα.

Εσύ νεράιδα κι αστραπή
στα πέρατα του κόσμου
κι εγώ σου γράφω για να μη
με λησμονήσεις, Φως μου.