Το κόκκινο γεννήθηκε σ’ αστέρι μακρυσμένο
και φάνταζε παράταιρο σαν ταίρι αποδιωγμένο.
Δεν έψαχνε, όμως, λύπηση μα ούτε και βοήθεια,
μονάχα την απόχρωση που έχει η αλήθεια.
Το κόκκινο έγινε κρασί, μπριλάντι γιοματάρι.
Γουλιά γουλιά συλλάβιζε δικό του αλφαβητάρι.
Σε … Διαβάστε περισσότερα
Κάθε φορά που θα κοιτάζουμε ένα αστέρι
θα είμαι δίπλα σου να σου κρατώ το χέρι
και από μέσα μου θα κάνω μια ευχή
να ταξιδεύουμε παντού εγώ κι εσύ!
Να ξεκινάμε πριν ο ήλιος ξεμυτίσει
και να αράζουμε λιγάκι … Διαβάστε περισσότερα
Δεν είναι άτι ατίθασο
με χαίτη μεταξένια,
ούτε και λύκος μοχθηρός
με μάτια ζαφειρένια.
Δεν είναι γερακίνας γιος
σ’ απόκρημνο ρουμάνι,
ούτε κομψή δεντρογαλιά
σ’ ερειπωμένο χάνι.
Δεν είναι λέοντας αψύς,
μπροστάρης στην αγέλη,
ούτε κουτάβι ορφανό,
που όλο χάδια … Διαβάστε περισσότερα
Που πας, αγοράκι, με τέτοιον καιρό;
Θαμπώθηκε η μέρα, δεν έχει ουρανό.
Του κόσμου η αμάχη τον έκανε αφρό.
Μια ξέρα η ζωή μας, τρεις κόμποι νερό.
Που πας, κοριτσάκι, χωρίς συντροφιά,
ταξίδι στ’ αστέρια τα μελωδικά;
Δε βλέπεις πως … Διαβάστε περισσότερα
Μια αρμαθιά Δεκέμβρηδες με πήραν απ’ το χέρι
να ψάξουμε στον ουρανό το πιο λαμπρό αστέρι.
Στα χέρια με σηκώσανε, πούπουλο τα κιλά μου
κι επιμελώς ξεσκόνισαν τ’ απόκρυφα φτερά μου.
Στα χείλη μου ζωγράφισαν χαμόγελα μελένια
να γλυκαθούν οι … Διαβάστε περισσότερα