Το ποίημα είναι παράθυρο σε τοξωτό περβάζι,
ορθάνοιχτο σε πράγματα που ο νους μας δεν τα βάζει.
Το ποίημα είναι φρουτόδεντρο σ’ ωραίο περιβόλι,
που ανθίζει και καρποφορεί και το θαυμάζουν όλοι.
Το ποίημα είν’ αστρόπλοιο σε θάλασσα μεγάλη,
που … Διαβάστε περισσότερα
Μ’ ένα κουπί ξεκίνησα τη θύελλα να δαμάσω
κι έβαλα πλώρη και σκοπό μαζί του να γεράσω.
Παιδί ήμουνα και χάραξα πάνω του τ’ όνομά μου
κι έσκυψα μες στη θάλασσα να βρω τα γονικά μου.
Κι είδα το δελφινόπουλο … Διαβάστε περισσότερα
Να ξαποστάσω
κι ας είναι σε μια τρίχα κεραυνού
κι ας είναι και στο χείλος του γκρεμού
κι ας είναι και στ’ αγκάθια του συρμού
Να ξαστερώσω
κι ας είναι ουτοπία η αγκαλιά
κι ας είναι μόνο ατμός, άδεια η … Διαβάστε περισσότερα
Μια ηρωίδα αν θα μπορούσα εγώ να γίνω,
στο παρελθόν μου να τρυπώσω και να μείνω,
μινωική μία οικία ήθελα να ’χω,
στης Κάτω Ζάκρου τον αγέρωχο το βράχο.
Σε ριζιμιό, φασκομηλιάς βαθύ χαράκι
να βαλαντώνω όταν με πιάνει το … Διαβάστε περισσότερα
Με τι τραγούδι να σου πω
πως έρχεται αντάρα;
Πού να ’βρω ένα πεντάγραμμο
για ζόρικη κιθάρα;
Με τι φωνή να τραγουδώ
γι’ αυτά που μας πονάνε;
Με μαύρο κρέπι στην καρδιά
σιωπούν όσοι αγαπάνε.
Με τι πιοτό να στυλωθώ,… Διαβάστε περισσότερα
Εκεί που είμαι πάντα,
όλα μου λεν αγάντα.
Τα κύματα, ο γλάρος
κι ο πέτρινος ο φάρος.
Εκεί που είμαι πάντα,
ταξίμια παίζει η μπάντα
κι ένα παιδί ρωτάει
η θάλασσα που πάει.
Εκεί που είμαι πάντα,
ποτέ δεν έχει … Διαβάστε περισσότερα
Τι είδες, νυχτοπούλι μου;
Είδα φωτιά και λαύρα
και μάνες που ντυθήκανε
τ’ ασήκωτα τα μαύρα.
Τι είδες, γεροπλάτανε;
Είδα ζωές στη στάχτη.
Τις Μοίρες τις γερόντισσες
με ματωμένο αδράχτι.
Τι είδες, χαμολούλουδο;
Είδα ποτάμια δάκρυ
να πνίγουν την κοιλάδα … Διαβάστε περισσότερα