Εκεί που είμαι πάντα,
όλα μου λεν αγάντα.
Τα κύματα, ο γλάρος
κι ο πέτρινος ο φάρος.

Εκεί που είμαι πάντα,
ταξίμια παίζει η μπάντα
κι ένα παιδί ρωτάει
η θάλασσα που πάει.

Εκεί που είμαι πάντα,
ποτέ δεν έχει αβάντα.
Μονάχα φως κλαμένο
κι εσένα που προσμένω.