Με τι τραγούδι να σου πω
πως έρχεται αντάρα;
Πού να ’βρω ένα πεντάγραμμο
για ζόρικη κιθάρα;

Με τι φωνή να τραγουδώ
γι’ αυτά που μας πονάνε;
Με μαύρο κρέπι στην καρδιά
σιωπούν όσοι αγαπάνε.

Με τι πιοτό να στυλωθώ,
να γίνω εγώ μουράγιο,
στα καραβοτσακίσματα
της νιότης μας κουράγιο;

Με τι γροθιά και τι ψυχή
να βγω ξανά στην πιάτσα,
για να φιλιώσει η ζωή
με τη δική μου ράτσα;

Κοπιάστε άγια πνεύματα
και γέροντες σαμάνοι,
μπας και το φως του ξαναβρεί
τ’ ανθρώπινο χαρμάνι.

Κοπιάστε αγγέλοι τ’ ουρανού
κι εσείς ξωθιές του λόγγου,
πριν φαγωθούμε εν χορώ
στους βράχους του Ζαλόγγου.