Πες μου σοφή γερόντισσα
της φύσης Καλομοίρα
που πάει τρεχάτος ο καιρός
σαν πιλαλά στη γύρα.

Πες μου, γιαγιάκα, τι θωρείς
στου κόσμου τα κατώφλια.
Ποιοι γεύονται κροκάτο αυγό
και ποιοι τ’ αυγού τα τσόφλια.

Πες μου, κοκόνα μου καλή,
με τις σκαφτές ρυτίδες,
αν θ’ αυγατίσει η ανθρωπιά,
ή γέρασαν κι οι ελπίδες.

Πες μου, προγόνισσα σεμνή,
του δάσους πρωθιέρεια,
αν θ’ απαγκιάσουμε ποτέ
μες στου Θεού τα χέρια.