Σε μια πράσινη θάλασσα,
σε δάσος φουντωμένο,
σε ψάχνω κι όλο χάνομαι,
πουλάκι αλαφιασμένο.

Τα δέντρα φτιάχνουνε σκιές,
οι θάμνοι πολεμίστρες
κι όλα τα χαμολούλουδα
τύρφη, αμανίτες, γλίστρες.

Μα εγώ σαν το ακράτητο,
το έφηβο ρυάκι,
κυλάω όλο προσμονή,
χωρίς ψωμί και δοιάκι.

Κεντούν με οι πυράκανθοι,
σφυρίζουν οι αστρίτες.
Εγώ στη ρότα μου πιστή
ωσάν τους Δροσουλίτες.

Διαβαίνουν πόνοι και καημοί
και χρόνια και ζαμάνια
και να που ακόμη σε ζητώ
σε λόγγους και ρουμάνια.

Κι ανήμερα Πρωτοχρονιά
σαν κουμαριά καρπίζω
και γίνομαι άλικο φιλί
για να σε κοκκινίζω.