Να ’σαι δελφίνι στον αφρό
καρντάσι των κυμάτων,
ή ρίζα μιας γερόντισσας
ελιάς των αθανάτων;

Να ’σαι ομίχλη την αυγή
σ’ απόκρημνο κρατήρα,
ή το αδράχτι που κρατά
η άγνωστή μου Μοίρα;

Να ’σαι γλυκό του κουταλιού
με τον καφέ μου πλάι,
ή ένα σαράκι της καρδιάς
που θα με σιγοφάει;

Να ’σαι θεριό ή άγγελος,
φουρτούνα ή γαλήνη;
Μόνο μαζί σου αν πορευτώ,
θα δω τι θ’ απογίνει.