Ο κόσμος είναι ωκεανός,
βουνά τα κύματά του,
γι’ αυτό θαλασσοπνίγονται
τα έρμα τα παιδιά του.

Αν δεν φροντίσεις συνετά,
καρδιά μου, το σκαρί σου,
κάθε που αλλάζει ο καιρός
ρισκάρεις τη ζωή σου.

Αέρισέ του τα πανιά
να έχεις εφεδρεία,
αν σε αφήσει η μηχανή
να μην υπάρχει χρεία.

Σε κάθε σκαμπανέβασμα
δούλεψε το μυαλό σου,
μα μην το πάρεις πάνω σου.
Κάνε και το σταυρό σου.

Ποτέ μην βγαίνεις μοναχός
απ’ το λιμάνι μέσα
και τίμα τους συντρόφους σου,
αρκεί να έχουν μπέσα.

Να είσαι και του λόγου σου
μαέστρος στο τιμόνι.
Σαν πρέπει, να σταθούν μαζί,
μα να μπορούν και μόνοι.

Άλλοτε μες στην ταραχή
κι άλλοτε με μπουνάτσα,
θα είναι καλοτάξιδη
έτσι η δική μας ράτσα.