Να ζεις την κάθε μέρα σου
προσμένοντας να ζήσεις,
αρρώστια αν είναι η γιατρειά,
ποιον θα βρεις να ρωτήσεις;

Να μη σηκώνεις τ’ άρματα
στου κόσμου την αντάρα,
ποιος θα μπορέσει να σου πει
ευχή είναι ή κατάρα;

Όλοι επιμένουν άπιαστη
πως είναι η ελευθερία,
μα εγώ κοιτάζω τα πουλιά
και δεν χαρίζω μία.

Και προσπαθώ τ’ αδύνατα
να λάβουν σάρκα κι αίμα,
κι ας έχουν αναμφίβολα
την ίδια αρχή και τέρμα.