Το δάσος το χειμώνα είναι κρύο, σκοτεινό. Kρύβει πολλά. Τα ζώα ψάχνουν για τροφή και ζεστασιά. Παντού παραμονεύουν κίνδυνοι και απειλές. Από τα έργα των ανθρώπων, του κλίματος τις αλλαγές. Είναι άλλα μουδιασμένα, άλλα στενοχωρημένα, άλλα απογοητευμένα, μερικά απελπισμένα. Αναρωτιούνται τί να κάνουν, το κακό για να προλάβουν. Λένε τα προβλήματά τους, τις αγωνίες, τα όνειρά τους. Κι εκεί που στέκονται θλιμμένα, ξαφνικά τα λούζει φως. Είναι το λαμπρό Αστέρι, των Μάγων ο δείκτης κι οδηγός. Φέρνει ζεστασιά κι ελπίδα, μήνυμα ζωής, χαράς. Πως γεννήθηκε και φέτος της Αγάπης Βασιλιάς. Που δεν θέλει υπηκόους, στρατιώτες και υπασπιστές. Μονάχα αγάπη, αλληλεγγύη κι ειρήνη σ’ όλων τις καρδιές. Τότε τα ζώα ενωμένα, μαζί με όλα τα φυτά, φτιάχνουν στη Γη μας με τη Φύση μια τεράστια αγκαλιά, και κλείνουν μέσα στην καρδιά τους τον αιώνιο Βασιλιά. Μήνυμα στέλνουν στους ανθρώπους να μπουν στην αγκαλιά κι αυτοί, για να περάσουν τον καιρό τους με χαρισάμενη ζωή!

ΧΕΛΩΝΑ

Κλεισμένη στο καβούκι μου,
να ζεσταθώ πασχίζω.
Αχ! Πότε θα ’ρθει η άνοιξη,
στο φως να σεργιανίζω;

Δεν τρέχω και δεν βιάζομαι,
τα βήματά μου χάδια.
Το χώμα ετούτο που πατώ,
το προστατεύω, το τιμώ.

ΒΑΤΡΑΧΟΣ

Πρίγκιπας είμαι των νερών,
τα νούφαρα έχω σπίτι
και γλέντι στήνω στο λεπτό,
με τον αποσπερίτη.

Μα λύματα όταν χύνετε
στις λίμνες, στα ποτάμια,
γίνονται απαίσια, βρωμερά
κι ευθύς μου κόβεται η λαλιά!

ΣΚΙΟΥΡΟΣ

Τρελαίνομαι για τραγανά,
νόστιμα βελανίδια.
Μ’ αντί για δέντρα καρπερά,
βρίσκω παντού σκουπίδια.

Ομπρέλα κάνω την ουρά,
να μη με κάψει ο ήλιος.
Της άγριας φύσης, σας ρωτώ:
Ποιός απομένει φίλος;

ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ

Με είπανε σοφό πουλί,
που όλα τα γνωρίζει
και σ’ όσους έχουν πρόβλημα
τη λύση ψιθυρίζει.

Μα όσο και αν προσπαθώ
το δάσος να γλυτώσω,
η ανθρώπινη η απληστία
ταράζει την ισορροπία.

ΕΛΑΦΙ

Κανένα δεν εχθρεύομαι,
κανένα δεν πειράζω.
Στο χορταράκι τ’ απαλό
αγάπη μηρυκάζω.

Μα να ησυχάσω δεν μπορώ,
γιατί με κυνηγούνε.
Τα κέρατά μου δείχνω εμπρός,
μήπως και φοβηθούνε.

ΛΑΓΟΣ

Τα πεταχτά μου τα αυτιά
ορθώνω να γρικήσω
κι όταν συντρέχει κίνδυνος
τα ζώα να ειδοποιήσω.

Άλλη δεν έχω άμυνα
μπρος σ’ όσα μ’ απειλούνε.
Του δρόμου είμαι πρωταθλητής:
το σκάω πριν με δούνε!

ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΣ

Μικρούλης είμαι σαν μπουκιά,
μ’ αγκάθια έχω αιχμηρά.
Σαν βρίσκω φρούτα ζουμερά,
μπάλα θα γίνω που κυλά.

Με χημικά, όξινη βροχή,
το χώμα θα φαρμακωθεί.
Και τότε, άνθρωποι κουτοί,
ποιός θα μπορέσει να τραφεί;

ΛΥΚΟΣ

Άγριο με λένε και κακό,
μ’ αθώο πλάσμα είμαι κι εγώ.
Σαν λύκος θα επιτεθώ,
αν ξαφνικά απειληθώ.

Να ζω μονάχος προτιμώ,
μα σε αγέλη προσπαθώ
να βρω απάγκιο και τροφή,
να επιβιώσω εγώ κι αυτή.

ΑΛΕΠΟΥ

Μου έχουν δώσει κι όνομα:
Πονήρω, κυρά Μάρω.
Τις κότες τους καλά φυλούν,
καμιά να μην…τρακάρω.

Μα πείτε μου, παρακαλώ,
να το ανεχτώ ως πότε,
εγώ να μένω νηστική
κι εσείς όλοι να τρώτε;

ΑΡΚΟΥΔΑ

Στο δάσος είμαι άρχοντας
μ’ αρέσει να κοιμάμαι,
να χουχουλιάζω στα ζεστά,
σαν έρθει η βαρυχειμωνιά.

Μα οι άνθρωποι δεν νοιάζονται
για το βιότοπό μου
και λεωφόρους φτιάχνουνε
στο σπίτι το δικό μου.

ΠΟΝΤΙΚΟΣ

Μικρό είναι το μπόι μου,
το μάτι δεν το πιάνει.
Μα έχω μύτη τρομερή,
κανένας δεν τη φτάνει.

Μυρίζομαι τα δύσκολα
και όπου φύγει φύγει.
Μα όταν βρω μια λιχουδιά,
καλά γεμίζω την κοιλιά!

ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟΣ

Τρελαίνομαι για μουσική,
ντράμερ είμαι σπουδαίος.
Σαν έχω έμπνευση ηχηρή,
κανένας δεν θα κοιμηθεί!

Οι άνθρωποι λέτε για τη φύση,
πως είναι και δικό σας σπίτι.
Μα αν τελικά τη σώσετε,
τρυπήστε μου τη μύτη!

ΜΥΡΜΗΓΚΙ

Λαβύρινθος είναι σωστός
η μυρμηγκοφωλιά μου.
Η οργάνωσή της θαυμαστή
κι άξια τα παιδιά μου.

Πατρίδα μου είναι όλη η γη
και βιος μου τα σποράκια.
Το δάσος ν’ αναγεννηθεί,
εγώ βοηθώ, όταν καεί.

ΜΕΛΙΣΣΑ

Ζουμ ζουμ, χορεύω σαν πετώ,
η γλύκα είμαι του δάσους.
Τ’ αγριολούλουδα τρυγώ,
μα και θυμάρι ευωδιαστό.

Όμως είμαι ευαίσθητη
και θέλω ησυχία.
Μου κόβεται η όρεξη,
με την πολυκοσμία.

ΚΑΣΤΑΝΙΑ

Μας απειλούν οι πυρκαγιές,
μα και αρρώστιες ξενικές.
Κακοκαιρίες, κεραυνοί
και λόγοι κερδοσκοπικοί.

Οικόπεδα όταν θέλετε
το δάσος μας να γίνει,
χαρτί, έπιπλα, καυσόξυλα,
κάστανο δεν θα μείνει.

ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ

Τα φύλλα μου μια ομορφιά
και οι καρποί μου πλούτος.
Χωρίς εμέ ασχημότερος
θα ήταν ο κόσμος τούτος.

Οι ρίζες μου κρατούν γερά,
τη διάβρωση εμποδίζουν.
Αλλιώς πέτρες και χώματα,
κατρακυλούν, σκορπίζουν.

ΚΟΥΜΑΡΙΑ

Του δάσους είμαι στόλισμα,
πανέμορφη η θωριά μου.
Σαν ωριμάσουν, γεύεστε
κι εσείς τα κούμαρά μου.

Μα κάθε νύχτα αγωνιώ,
ορθή αν θα ξημερωθώ.
Οι άνθρωποι, λένε, πελεκούν,
ακόμη κι όσα αγαπούν.

ΠΛΑΤΑΝΟΣ

Και ποιος δεν θέλει να σταθεί,
στον ίσκιο μου από κάτω,
να ξαποστάσει ένα λεπτό,
στο δροσερό μου τον κορμό;

Τα φύλλα μου, χέρια ανοιχτά,
όλους σας χαϊδεύουν.
Κι από του ήλιου τη φωτιά
πολύ σας προστατεύουν.

ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ

Με φυλλαράκι σαν καρδιά,
μικρό, χαριτωμένο,
μια ροζ φοράω νυχτικιά,
σε μίσχο μεταξένιο.

Αν είχαν οι άνθρωποι ψυχή
σαν λούλουδο ανθισμένο,
θα ήταν κάθε τους στιγμή,
μπουμπούκι ανοιγμένο.

ΜΑΝΙΤΑΡΙ

Του δάσους είμαι νοστιμιά,
φυτρώνω όπου δεν σπέρνουν.
Η υγρασία και η βροχή
μόνο χαρές μου φέρνουν.

Τ’ ανάστημά μου είναι μικρό,
μα έχω μεγάλη αξία.
Την αλυσίδα της ζωής
κρατώ σε ισορροπία.

ΕΛΑΤΟ

Κοιτάξτε και θαυμάστε με
καμαρωτός πως στέκω.
Λιοπύρια κι αστραπόβροντα,
ολόρθος τα αντέχω.

Μα διόλου δεν με σέβεστε
και δεν με συμπονάτε.
Σαν τελειώσουν οι γιορτές,
με παρατάτε στις γωνιές.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Για δικαιοσύνη όλο ακούμε.
Μα, πείτε μας, ΠΟΥ θα τη βρούμε;
Στα λόγια μόνο Οικολογία.
Στην πράξη άνθρωποι – θηρία.

Της φύσης όλα τα παιδιά
νιώθουμε τόση αγωνία…
Ζώα και φυτά λέμε S.O.S.,
με τις πιο δυνατές φωνές!

ΑΣΤΕΡΙ

Δέντρα μου, μη στενάζετε,
Ζωάκια, μη φοβάστε.
Φτάνει πια! Ησυχάσετε.
Μην κλαίτε, μη λυπάστε.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

Γιατί, Αστέρι μας; Γιατί;
Θ’ αλλάξει κάτι εδώ στη γη;

ΑΣΤΕΡΙ

Γεννιέται απόψε ο βασιλιάς
κάθε ευαίσθητης καρδιάς.
Κι εγώ γι’ αυτό ανατέλλω.
Να το χαρείτε θέλω.

Δείτε με! Αστραποβολώ!
Μήνυμα εκπέμπω χαρωπό.
Ανοίξετε τ’ αυτιά σας,
την πιο θερμή αγκαλιά σας.

ΝΙΦΑΔΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΕΝΙΑ

Τον λένε Ιησού Χριστό
και σήμερα γεννιέται.
Σε στάβλο τόσο ταπεινό…
Καθόλου δεν καυχιέται!

Και αν χιονίζουμε εμείς,
εκείνος δεν κρυώνει.
Τα ζώα του δίνουν ζεστασιά,
η αγάπη τον φασκιώνει.

ΝΙΦΑΔΑ ΧΙΟΝΑΤΗ

Σιμά του η Μανούλα του
γλυκά Τον νανουρίζει
και σιωπηλά προσεύχεται,
για Εκείνον όλο ελπίζει.

Να μεγαλώσει γρήγορα,
να γίνει παλικάρι.
Να έχει σίδερο κορμί
και του Θεού τη χάρη.

ΝΙΦΑΔΑ ΛΕΥΚΟΥΛΑ

Ο Ιωσήφ στέκει ορθός,
για να Τον καμαρώσει.
Μεγάλη του έλαχε τιμή:
πώς να την ξεπληρώσει;

Και οι τρεις Μάγοι προσκυνούν,
τα δώρα τους προσφέρουν.
Βοσκοί κοιτούν εκστατικοί.
Χαίρονται ο ουρανός κι η γη.

ΝΙΦΑΔΑ ΔΑΝΤΕΛΕΝΙΑ

Νιφάδες, συνιφάδες μου,
χορέψτε, τραγουδήστε,
για ειρήνη, αγάπη, προκοπή
και τη Ζωή υμνήστε!

Ζώα, φυτά και άνθρωποι
στη γη μας μονοιασμένοι,
ευτυχισμένα ζήσετε
μ’ όλους αγαπημένοι!

ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ

Ζώα, φυτά σας προσκαλώ,
όλοι να μπούμε στο χορό!
Χριστούγεννα! Ας γιορτάσουμε!
Τις πίκρες ας ξεχάσουμε!

ΚΟΥΜΑΡΙΑ

Το δάσος ας στολίσουμε
κι ελάτε να γλεντήσουμε!
Μ’ αγάπη, ειρήνη στην καρδιά,
αστρόσκονη και ξεγνοιασιά!

ΛΑΓΟΣ

Χαμογελάστε γιορτινά,
αυτή είναι μέρα για χαρά!
Και για ευχές χρωματιστές,
με φως κι ελπίδα στις ψυχές!

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

ΤΕΛΟΣ

Τα “Χριστούγεννα στο Δάσος” γράφτηκαν και παρουσιάστηκαν ως χριστουγεννιάτικη παράσταση στο πλαίσιο ετήσιου καινοτόμου περιβαλλοντικού-πολιτιστικού προγράμματος με θέμα “Η φύση στη μυθολογία, στην παράδοση και στη λογοτεχνία μας” (26 παιδιά, ισάριθμοι ρόλοι) σε Νηπιαγωγείο της Νέας Σμύρνης.

Οι χορογραφίες της παράστασης επενδύθηκαν με μουσική του Γιαν Τιρσέν από το σάουντρακ της ταινίας “Αμελί” και με χριστουγεννιάτικες μελωδίες ερμηνευμένες από την London Studio Orchestra. Τα σκηνικά της παράστασης κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου από τα παιδιά. Οι στολές και τα αξεσουάρ τους δημιουργήθηκαν χειροποίητα από υφάσματα, αντικείμενα και ρούχα που υπάρχουν σε όλα τα σπίτια, από υλικά χαρτοπωλείου και από ανακυκλώσιμα υλικά, σε συνεργασία με τους γονείς. Ευχαριστούμε πολύ όλους όσους βοήθησαν, εμπνεύστηκαν και έζησαν μαζί μας ένα διαφορετικό χριστουγεννιάτικο δρώμενο, που μας έμαθε πολλά και μας αγκάλιασε με της χαράς και της αγάπης τα φτερά.

Και του χρόνου με υγεία και με όλο και πιο πραγματική οικολογία…