Ένα δέντρο στο περβόλι μου
είναι το αραξοβόλι μου.
Στα κλαδιά του χρυσομέλισσες,
πεταλούδες και πουλιά.

Με βροχή, με ήλιο και με παγωνιά,
μες στην πράσινη αγκαλιά,
δεν φοβάμαι ούτε σταλιά.

Έχω ρίζα δυνατή μέσα στη γη
και κορμό να στηριχτώ.
Πίνω αγέραστο νερό.

Στη σκιά του γράφω ποιήματα,
της καρδιάς μου ψιθυρίσματα.
Ιστορίες λεν τα φύλλα του
απ’ τα χρόνια τα παλιά.