Εγώ έχω μια παλιά καρδιά
κι εσύ καινούργιο αμάξι.
Τέτοιο ζευγάρι όποιος δει,
θα κλάψει ή θα γελάσει.

Αν κλάψει, θα ’ναι επειδή
δεν έχει λησμονήσει
αυτά που κάποτε κι αυτός
πολύ είχε αγαπήσει.

Αν θα γελάσει, είν’ επειδή
στο τώρα ζει κι ελπίζει
πως τα καλύτερα έρχονται,
η γη όσο γυρίζει.

Πες μου πως θα ταιριάξουνε
σ’ ωμούς, δύσκολους στίχους
οι κουρασμένοι μου παλμοί
με τους μοδάτους σου ήχους.

Αν είναι αλαφροπάτητα
μοναχικά πουλάκια,
θα έρθουν στον ακάλυπτο,
με δάκρυ και χαμόγελο,
να γράψουν τα στιχάκια.

Με τα γερακοκούδουνα,
το μπάσο μες στην πάχνη,
θα παίζουν και θα τραγουδούν,
με δάκρυ και χαμόγελο,
σαν χερουβείμ στη φάτνη.