Γιατί «όμορφη και παράξενη πατρίδα ωσάν κι αυτήν που μας έλαχε, δεν είδαμε», από τα ομηρικά χρόνια μέχρι σήμερα.
Γιατί «αν η μισή μας καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Ίμβρο βρίσκεται».
Γιατί «τα σπίτια που είχαμε μας τα πήραν», αλλά η εστία τους παραμένει αναμμένη στα όνειρά μας.
Γιατί παλεύουμε από τα γεννοφάσκια μας, για να μην «έχουν μόνο παραπονεμένα λόγια τα τραγούδια μας».
Γιατί δεν αντέχεται και δεν μας αξίζει να ζούμε «σαν το μετανάστη στη δική μας γη».
Γιατί «έχουμε το νου μας στα παιδιά», αφού όσο δεν ξεχνούν τις ρίζες τους κι αυτά, «υπάρχει ελπίδα».
Γιατί «αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας».
Γιατί Ίμβρος είναι τ’ όνομά της κι άπταιστα τα ελληνικά της.

Στα εισαγωγικά βρίσκονται στίχοι των Οδυσσέα Ελύτη, Ναζίμ Χικμέτ, Γιώργου Σεφέρη, Μάνου Ελευθερίου, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Γιάννη Ρίτσου.

Αυτός είναι ο επίλογος της χθεσινής συνταρακτικής συναυλίας για την Ίμβρο, στο κατάμεστο Ηρώδειο, τον οποίο είχα την τιμή να γράψω και να τον εκφωνήσει μαζί με τα υπόλοιπα κείμενα που πλαισίωσαν τη συναυλία η εξαίρετη Κατερίνα Διδασκάλου. Ευχαριστούμε όλους όσους εργάστηκαν γι’ αυτές τις μοναδικές στιγμές, όσους τις μοιράστηκαν μαζί μας και βέβαια τους αγαπημένους καλλιτέχνες και την ορχήστρα σύγχρονης μουσικής και τη χορωδία της ΕΡΤ για την αξέχαστη εμπειρία που μας χάρισαν.

Φωτογραφίες: Χαρά Βαρούνη, Δημήτρης Αραμπατζής