Μια ώρα δίχως βάσανα
ας έρθει κάποια μέρα,
με πίτα και καφέ γλυκό
στον καθαρό αέρα.

Να τιτιβίζουν τα πουλιά,
οι σπόροι να χειμάζουν
κι όσοι κινάνε για δουλειά
να μην αναστενάζουν.

Να βλέπω πρόσωπα ανοιχτά
στο γαλανό ταβάνι,
μ’ ελπίδες που δεν βιάζονται
να σβήσουν μάνι μάνι.

Να τραγουδάνε ποιήματα
στους δρόμους τα παιδιά μας,
να επιστρέψει η βροχή
στ’ άνυδρα χώματά μας.

Και τα καράβια στους γιαλούς
να πλέουν φωτισμένα,
μες στης ζωής τη θάλασσα
σημαιοστολισμένα.