Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Γέλασε και το παρδαλό κατσίκι. Τους βγήκαν τα γέλια ξινά. Έπεσε κάτω από τα γέλια. Ξεράθηκε στο γέλιο. Κρατούσε την κοιλιά της από τα γέλια. Τους έπιασε νευρικό γέλιο. Ρίξαμε το γέλιο της αρκούδας. Θα γελάσει κι ο κάθε πικραμένος. Γελούσαν και τ’ αυτιά του (ή μήπως τα μουστάκια του;). Θα γελάσει επιτέλους τ’ αχείλι μας. Έγινε του κόσμου ο περίγελος. Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά. Γέλασαν σε βάρος του. Το δωμάτιο σείστηκε από τα γέλια. Πεθάναμε στο γέλιο. Λύθηκαν στα γέλια. Μμμ, γαργάλησέ μας να γελάσουμε! Γελάστε: είναι δυναμωτικό!

Γιατί γελάμε;
Το μυστικό του γέλιου κρύβεται στο ωραίο μας κεφαλάκι και στα περίπλοκα νεύρα και νευράκια που βρίσκονται εκεί! Οι περισσότεροι ξεκαρδιζόμαστε όταν μας γαργαλήσουν στη μασχάλη, τα πλευρά, ή τις πατούσες. Αλλά και όταν ακούσουμε κάτι ιδιαίτερα έξυπνο, κάτι εντελώς παράξενο, ή κάτι που μας προκαλεί ευχάριστη έκπληξη. Επίσης, όταν αισθανθούμε ανακούφιση ύστερα από πιθανό κίνδυνο, ή όταν νιώσουμε ανώτεροι απέναντι σε κάτι που μας φαίνεται ανόητο, ή «κουφό». Βάζουμε τα γέλια και όταν γελούν οι άλλοι, αφού -ως γνωστόν- το γέλιο και το χασμουρητό είναι μεταδοτικά!

Ένα γέλιο την ημέρα, κάθε αρρώστιας η φοβέρα!
Το γέλιο κυριολεκτικά μας χαρίζει ζωή: τονώνει την καρδιά μας και το αναπνευστικό μας σύστημα. Ενισχύει την άμυνα του οργανισμού μας, επιτίθεται και κατατροπώνει το στρες κι όλα του τα…παρατράγουδα, εγγυάται ακόμη και την καλή λειτουργία του εντέρου μας. Μας ανακουφίζει τόσο από τον σωματικό όσο και από τον ψυχικό πόνο, γυμνάζει τους μυς μας και μας οπλίζει με ευεξία και κουράγιο για να αντιμετωπίσουμε κάθε πρόβλημα που μας ταλαιπωρεί. Έχετε παρατηρήσει ποιον από τους φίλους μας αποκαλούμε συνήθως «ψυχή της παρέας»; Αυτόν που είναι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, που λέει τα καλύτερα ανέκδοτα, που κάνει αστείες μιμήσεις και γενικά σκορπάει το γέλιο και τη χαρά με τα καμώματά του. Κάνοντας χιούμορ γινόμαστε πιο κοινωνικοί και αγαπητοί, εκτονωνόμαστε, εκφραζόμαστε, ακονίζουμε το μυαλό μας. Γινόμαστε πιο «σοφοί», μαθαίνουμε ευχάριστα από τα λάθη μας. «Τους ανθρώπους δεν τους ταράζουν τα γεγονότα, αλλά οι κρίσεις τους για τα γεγονότα», έλεγε ο φιλόσοφος Επίκτητος. Αν συνηθίσουμε να αναγνωρίζουμε και να απολαμβάνουμε και την αστεία πλευρά της ζωής, είναι βέβαιο ότι θα ζήσουμε καλύτερα, μπορεί και περισσότερο!

Θεϊκά γέλια
Υπήρχε περίπτωση οι αρχαίοι μας πρόγονοι να μη…θεοποιούσαν το γέλιο; Ο θεός Γέλως, ακόλουθος του θεού Διόνυσου ή δώρο της θεάς Αφροδίτης στους ανθρώπους, έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης. Στην αρχαία Σπάρτη ο Λυκούργος είχε στήσει άγαλμα του και στη Θεσσαλία υπήρχε ιερό του και γίνονταν και αγώνες προς τιμήν του. Ο Όμηρος, επίσης, μας αφηγείται ότι οι θεοί έσκασαν στα γέλια, όταν ο Δίας πέταξε το μικρό Ήφαιστο από τον Όλυμπο στη γη, επειδή σε ένα «θεϊκό» καυγά υποστήριξε τη μητέρα του Ήρα (τότε κουτσάθηκε ο καημένος…). Διασκέδασαν, επίσης, με την ψυχή τους, όταν ο Ήφαιστος έκανε…τυλιχτούς μέσα σε δίχτυ τη γυναίκα του Αφροδίτη, που ερωτοτροπούσε με τον παλικαρά Άρη!

 

 

 

 

 

 

 

Γελωτοποιοί: μια πολύ παλιά ιστορία
Η τέχνη και η ικανότητα πρόκλησης γέλιου και εύθυμης ατμόσφαιρας είναι παλιά όσο και εμείς! Σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες και σε όλες τις ιστορικές περιόδους, από τους Αζτέκους μέχρι τους Φαραώ, από τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους μέχρι τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες και τους Ιππότες του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα κι από τους Οθωμανούς πασάδες μέχρι τους Αφρικανούς ιθαγενείς, τους Κινέζους και τους Ινδούς, οι γελωτοποιοί ήταν οι αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές της εύθυμης πλευράς της ζωής. Στους δρόμους, στις πολύβουες αγορές, στα παλάτια των βασιλιάδων, στ’ αρχοντικά των πλουσίων και στις ταπεινές αυλές των φτωχών, στις δημόσιες εκδηλώσεις και στα ιδιωτικά γλέντια, πάντα κάποιος θα έκλεβε την παράσταση με τα χωρατά και τις γκριμάτσες του, αφιλοκερδώς, ή με αμοιβή. Πολλές φορές οι «επαγγελματίες» γελωτοποιοί είχαν κάποια σωματική δυσμορφία (ήταν για παράδειγμα νάνοι) και προκαλούσαν το γέλιο τόσο με την ασυνήθιστη εμφάνισή τους, όσο και με τα καλαμπούρια, τις μιμήσεις, την αιχμηρή σάτιρα και τα χοντροκομμένα τους πειράγματα. Υπήρχε μάλιστα η αντίληψη ότι η παρουσία τους μπορούσε να εξουδετερώσει το κακό μάτι και να φέρει γούρι. «Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια», λέει η λαϊκή παροιμία. Και σίγουρα όλοι αυτοί οι «τρελοί» δε χάριζαν κάστανα σε κανέναν, όσο ισχυρός και να ήταν. Είχαν, βλέπετε, το ακαταλόγιστο! Κι όλοι συνήθως τους προστάτευαν και τους συμπαθούσαν.

Να γιατρός, να…χάχανα!
Σε όλο και περισσότερες χώρες, όπως οι Η.Π.Α., η Γαλλία, ο Καναδάς, η Μεγάλη Βρετανία, η Νέα Ζηλανδία, η Σουηδία, η Ιταλία, ακόμη και η Τουρκία, οι παιδιατρικές κλινικές επανδρώνονται πλέον με αυτούς τους…διαφορετικούς γιατρούς. Σύμμαχό τους έχουν το γέλιο, την αισιοδοξία και τη θετική σκέψη. «Εργαλεία» τους -μεταξύ άλλων- οι χαρούμενες μουσικές και τραγούδια, οι στρατιές από σαπουνόφουσκες, η αμφίεση κλόουν, οι οροί…σοκολάτας, τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα και οι αστείες μιμήσεις. Με αυτά προσπαθούν να μειώσουν τον πόνο, το φόβο, το άγχος, τις δυσκολίες της νοσηλείας και την αυξανόμενη ανάγκη για φάρμακα των παιδιών που υποφέρουν από ασθένειες όπως ο καρκίνος η λευχαιμία, το έιτζ. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, τα αποτελέσματα της δράσης τους είναι πολύ ικανοποιητικά. Αλλά αν νομίζετε ότι το να εργαστεί κανείς ως γιατρός – κλόουν είναι υπόθεση για γέλια, γελιέστε! Η κατάρτιση, η εξειδίκευση και οι ικανότητες που οφείλει να έχει, είναι πολλές και ποικίλες: πρέπει να είναι ταυτόχρονα αποτελεσματικός θεραπευτής, ευέλικτος ψυχολόγος, ευφάνταστος εμψυχωτής, υποψιασμένος κοινωνιολόγος και να μπορεί να συνεργάζεται αρμονικά με όλους όσους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο νοσοκομείο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πόσες «γελαστές» λέξεις ξέρουμε;
Προσπαθήστε να συμπληρώσετε με δικά σας λόγια την ερμηνεία κάθε μιας από τις παρακάτω «γελαστές» λέξεις. Ο κατάλογος μπορεί να συμπληρωθεί με πολλές ακόμη…Στα δύσκολα, ανοίξτε τα λεξικά σας!

Ανέκδοτο =

Γελοιογραφία =

Ευδαιμονία =

Ευεξία =

Ευτράπελος =

Ευφορία =

Ιλαρός =

Καλαμπούρι =

Λογοπαίγνιο =

Φαιδρός =

Χιούμορ =

Χωρατό =