Που πας, αγοράκι, με τέτοιον καιρό;
Θαμπώθηκε η μέρα, δεν έχει ουρανό.
Του κόσμου η αμάχη τον έκανε αφρό.
Μια ξέρα η ζωή μας, τρεις κόμποι νερό.
Που πας, κοριτσάκι, χωρίς συντροφιά,
ταξίδι στ’ αστέρια τα μελωδικά;
Δε βλέπεις πως … Διαβάστε περισσότερα
Μια αρμαθιά Δεκέμβρηδες με πήραν απ’ το χέρι
να ψάξουμε στον ουρανό το πιο λαμπρό αστέρι.
Στα χέρια με σηκώσανε, πούπουλο τα κιλά μου
κι επιμελώς ξεσκόνισαν τ’ απόκρυφα φτερά μου.
Στα χείλη μου ζωγράφισαν χαμόγελα μελένια
να γλυκαθούν οι … Διαβάστε περισσότερα
Ήτανε λέει μια φορά μία Κυρά πανώρια.
Καθόλου δεν την άγγιζαν οι μήνες και τα χρόνια.
Τα δάχτυλα στα χέρια της μακριά, λιγνά σαν κρίνοι,
το πρόσωπό της έλαμπε, ολόγιομη Σελήνη.
Είχε αβρή περπατησιά, ψιθύριζε πρελούδια
κι οι λέξεις στο … Διαβάστε περισσότερα
Ο τόπος που ’μαι ζωντανή,
έχει κλαδιά και φύλλα
κι έναν μικρούλη πρίγκιπα
να παίζει κατρακύλα.
Ο τόπος που ’μαι ζωντανή,
είναι τραχύς κι ωραίος.
Όταν γεννιέται, ήδη σοφός
κι όταν πεθαίνει, νέος.
Ο τόπος που ’μαι ζωντανή,
μυρίζει φως, … Διαβάστε περισσότερα
Εσύ στα σύννεφα πετάς
κι εγώ την πέτρα σκάβω
κι από το σπιθοβόλημα
τα μάτια μου ανάβω.
Εσύ χορεύεις στα ψηλά
με την κροκάτη αυγούλα
κι εγώ στα λασποχώματα
σκλαβάκι με τη βούλα.
Εσύ δεν καταδέχεσαι
τ’ ανθρώπινα τα γκρίζα… Διαβάστε περισσότερα
Απόψε το ξημέρωμα
με σούρουπο πως μοιάζει.
Θαρρείς πως μένει ακίνητος
ο χρόνος μες στ’ αγιάζι.
Τα σύννεφα μαζεύτηκαν
στην πόρτα σου απέξω
και ρίχνουνε το νόμισμα:
να βρέξω, να μη βρέξω.
Ο δρόμος πάντα έτοιμος
γι’ αγάπη και ταξίδια,… Διαβάστε περισσότερα
Αν το μπορούσα να τρυγώ τα λούλουδα του κόσμου,
με νέκταρ θα ξεδίψαγες, αυγερινέ και φως μου.
Πεταλουδένια μου ψυχή, φιλί μου κεχριμπάρι,
ποια μοίρα λαφροπάτητη ταξίδι θα σε πάρει;
Δεν έχω βιος να σου κρατώ, ορμήνια να σου δώσω,… Διαβάστε περισσότερα
Πήρα το γνώριμο στρατί ν’ ανέβω στο βουνό μου,
να βρω το σταυραδέρφι μου και το φθινόπωρό μου.
Ήταν Σεπτέμβρης τρυγητής, λιγνός, μεγαλομάτης,
της Περσεφόνης το παιδί, το σπλάχνο της Εκάτης.
Είχε στα χέρια λιόκλαδα, στα μάτια δροσουλίτες
και στο … Διαβάστε περισσότερα
Κυκλάμινο, μήπως ποθείς
τη μοίρα σου ν’ αλλάξεις
κι αντί ν’ ανθίζεις στα βουνά
σε βάρκα πλάι ν’ αράξεις;
Κυκλάμινο, ένα λόγο σου
σοφό πες μου κι εμένα,
που ζω μες στην πατρίδα μου
σα να ’ρθα από τα ξένα.… Διαβάστε περισσότερα
Τα πλήκτρα κάθε φθινοπώρου φωτερού
σεμνά σκαρώνουν μαντινάδες τ’ ουρανού.
Κι είναι εκείνος ένας γέροντας σεβάσμιος,
που καθαρίζει την παλέτα του Θεού.
Όταν τα χρώματα μπερδεύονται πολύ
και μοιάζει ο πίνακας μ’ ανάστατο γιαπί,
παίρνει ο γέροντας σάρωθρο και φαράσι… Διαβάστε περισσότερα