Αρχές Σεπτέμβρη, ξημερώματα,
σταφύλι πλάι στον καφέ.
Εσύ κοιμάσαι κι ονειρεύεσαι
κι εγώ δεν ξύπνησα ποτέ.
Στις αποβάθρες παραγγέλματα,
αναχωρήσεις κι ερχομοί.
Γέλια ανάκατα με δάκρυα,
πάμε, ζωή μου, κι όπου βγει.
Στη γλάστρα το λεμονοθύμαρο
ζηλεύει το βασιλικό,
που … Διαβάστε περισσότερα
Έχωσα σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι μας μερικά σποράκια που μάζεψα πριν τρία χρόνια από την παραλία στα Λεγραινά, όπου ακόμη διατηρούνται κάποιες αμμοθίνες. Δεν πίστευα ότι θα φυτρώσουν, η άμμος, η ακρογιαλιά είναι η δική τους πατρίδα. Όταν πριν … Διαβάστε περισσότερα
Τα δομικά μου υλικά
πηλός, χαλκός κι αλμύρα.
Ποτέ τους δεν με πρόδωσαν
μες στης ζωής τη γύρα.
Μ’ αυτά έχτισα τον κόσμο μου
κι έγραψα τ’ όνομά μου
στου χρόνου την περγαμηνή,
όσο κρατά η γενιά μου.
Κατά καιρούς … Διαβάστε περισσότερα
Είναι οι καιροί σκληρόκαρδοι
κι αγέραστος ο χρόνος
κι αν δεν παραμυθιάζεσαι
σε καταπίνει ο πόνος
Λύνουν και δένουν άφοβα
τ’ ανήμερα θηρία
χωρίς αιδώ και χαλινό
κάνουν θεό τη βία
Άλλος γεννιέται λούλουδο
και άλλος σαρκοβόρο
και ξέρουμε ποιος … Διαβάστε περισσότερα
Ήταν ένα ξεχωριστό πρωινό το χθεσινό στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Νέας Σμύρνης, το καμάρι και το κόσμημα της πόλης μας. Υποδέχθηκα παιδιά της Ε’ και ΣΤ’ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Σμύρνης με το βιβλίο μου “Το αυγό που … Διαβάστε περισσότερα
Μερικές φορές ξεκινάς τη μέρα σου έχοντας άλλα σχέδια στο μυαλό σου, αλλά αυτό που συμβαίνει απροσδόκητα τα αλλάζει εντελώς και μπορεί να είναι για το καλό σου! Έτσι προχθές, καθώς η κυρία Εύη ερχόταν πρωί πρωί στο σχολείο μας, … Διαβάστε περισσότερα
Αυτό το θηρίο ποιος θα το εξημερώσει;
Ποιος θα λιμάρει τα ανόσια, αρπακτικά του νύχια;
Ποιος θα μαράνει τα ασίγαστα, ηφαιστειακά του μάτια;
Ποιος θα κουλαντρίσει τα παμφάγα, αδυσώπητα χέρια του;
Ποιος θα υποτάξει τον ανίερο, υψιπετή βηματισμό του;
Αυτό … Διαβάστε περισσότερα
Είδα εψές στον ύπνο μου
πόλη παραμυθένια,
με πεζοδρόμια πράσινα,
σχολεία φιλντισένια.
Είδα τους δρόμους παστρικούς,
δημάρχους να ’χουν κότσια
και στις διαβάσεις ξέγνοιαστα
μπαστούνια και καρότσια.
Είδα πλατείες σαν φωλιές,
πολιτισμού οάσεις,
κέντρα υγείας που έμπαινες
τους πόνους να … Διαβάστε περισσότερα
Να είχα μία Κιβωτό άτρωτη και μεγάλη
που ν’ αρμενίζει άφοβα μες στην ανεμοζάλη.
Να σώζονται στ’ αμπάρια της ζώα φυτά κι ανθρώποι
σαν παίζουν χθόνιοι καιροί με τη ζωή μας τόπι.
Να είναι ο Δευκαλίωνας στην πλώρη καπετάνιος
κι … Διαβάστε περισσότερα
Πλημμύρισαν τα διάσελα,
βουλιάξανε οι δρόμοι,
τον κόσμο πια δεν τον βαστούν
του Άτλαντα οι ώμοι.
Ανοίξανε οι ουρανοί,
νερά μας πνίγουν τόνοι,
στον ντόκο πλάι, στον Πειραιά,
φουντάραν τον Αντώνη.
Δελφίνι, Θεέ μου, ας ήμουνα
στην αφρισμένη αμάχη,
να … Διαβάστε περισσότερα