Ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο. Τον κοίταξε με τις δύο ολοστρόγγυλες λιμνούλες αθωότητας αφύλακτες. Είχε στη στιλπνή ακούραστη ράχη σχεδιασμένους παλιούς ναυτικούς χάρτες του σεβαστού προγόνου της Πρωτέα. Τα πτερύγιά της στολισμένα με τα παράσημα της αέναης περιπλάνησης. Δεν τη χωρούσε
Category Archives: Πεζογραφήματα
“Η θάλασσα βαθιά αποκοιμισμένη…”
«Κι ήτανε τόσο η θάλασσα βαθιά αποκοιμισμένη,
που ’βλεπες μες στα βάθη της ανάποδα χτισμένη
την όμορφην ακρογιαλιά, τα σπίτια, το ξωκλήσι
τον πύργο τον απάτητο, τη μαρμαρένια βρύση».
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Χρόνους απροσμέτρητους στο νησιωτικό καρτέρι αλήτευα και σίτευα. Περίμενα
Στη λίμνη με τα νούφαρα…Αποκαλόκαιρο 2019
Αναστατώνεις το καλοκαίρι προσδοκώντας κι εγώ δεν ξέρω τι πράγματα και θαύματα, τι ανήκουστα κατορθώματα. Να δανειστείς, λέει, του Ποσειδώνα την τρίαινα, να προσαράξεις στην Ιθάκη ναυαγός, αγκαζέ με την Κίρκη και την Καλυψώ. Ν’ αναταράξεις τη μεγαλοθυμία του χαλκέντερου … Διαβάστε περισσότερα
Στη Δωδώνη (3η μέρα)
Αυτός ο χορός είναι πάντα κυκλικός. Το πέτρινο στεφάνι στο στέρνο του λόφου ατενίζει προστατευτικά την αδιάκοπα έφηβη κοιλάδα και τις απέναντι βουνοκορφές. Η θέα του ετέρου. Η μυσταγωγία επάνω στη σκηνή. Η ανα-παράσταση. Η θεία λειτουργία της μίμησης κάθε … Διαβάστε περισσότερα
Ιωάννινα, στη λίμνη Παμβώτιδα (1η μέρα)
Ήξερα ότι θα περιμένεις. Άκαμπτη, ευθυτενής, μια λευκή πέτρινη χάντρα στο υδάτινο περιδέραιο της πόλης – νύμφης. Δεν θα εγκατέλειπες εύκολα, όπως κάθε ύπαρξη που έχει ρίζες ποντισμένες αναπόδραστα στο παρελθόν. Όπως κάθε ύπαρξη που είναι τόσο γνήσια και ακατέργαστη, … Διαβάστε περισσότερα
Το παραπέτασμα
Ξύπνησε με τον γνώριμο κόμπο στο λαιμό. Αξημέρωτα, όπως κάθε μέρα. Η οροφή έσταζε «πρέπει» και στο μαξιλάρι της ένα μικροσκοπικό, σταχτί πούπουλο, σκαλωμένο στο στρίφωμα, έγραφε «θέλω». Οι γρίλιες του παντζουριού γέμιζαν σταδιακά αιχμηρές λάμες φωτός. Η μέρα ανυπομονούσε … Διαβάστε περισσότερα
Από μια κλωστή
Από μια κλωστή
Όταν παιδί βρεθείς στο δάσος με τα πυκνά, πελώρια, δέντρα,
ξετυλίγεις το κουβάρι
περνάς την κλωστή από κορμό σε κορμό
από κλαδί σε κλαδί, από χαμολούλουδο σε χαμολούλουδο,
για να σημαδέψεις το μονοπάτι της επιστροφής
και να … Διαβάστε περισσότερα
Η άδεια σελίδα
Εσύ νομίζεις ότι ξημέρωσε.
Ότι σηκώθηκες να φτιάξεις πρωινό.
Ότι ο καφές αχνίζει στο μπρίκι και σε νουθετεί.
Ότι η αύρα που ξεφυλλίζει τις κουρτίνες υπόσχεται δροσιά.
Ότι το πλυντήριο που μουρμουρίζει ρυθμικά, θα καθαρογράψει απ’ την αρχή όσα κάποτε … Διαβάστε περισσότερα
Στην άλλη μεριά
Σήμερα το γκρι έγινε μολυβί, το γαλάζιο μαβί, το πορτοκαλί σκούρο πορφυρό σαν αίμα καυτό. Δεν έχω λογισμούς σήμερα. Μόνο μια μακρόσυρτη, ταξιδιάρα λύπη, σπονδή στην Εκάτη για ό,τι μου λείπει. Στο κάστρο, στο ποτάμι, στο ρολόι, στην πλατεία, στις … Διαβάστε περισσότερα
Στρείδι και φάλαινα
…Είχε πια σκοτεινιάσει και το στρείδι κούρνιασε στο βράχο του αποκαμωμένο από την ένταση της ημέρας και γρήγορα αποκοιμήθηκε. Τότε είδε ένα όνειρο, από αυτά που όταν ξυπνάς συνεχίζεις να τα θυμάσαι και να τα σκέφτεσαι.
Έγινε, λέει, σεισμός στη … Διαβάστε περισσότερα