Στολίσαμε και φέτος. Κάθε στολίδι και μια στιγμή από το βιωμένο παρελθόν, αποτυπωμένη στη μνήμη με μελάνι ανεξίτηλο. Μπάλες γυάλινες, λεπτές, αραχνοϋφαντες θαρρείς, από τη δεκαετία του εξήντα. Τότε που η χειροποίητη δημιουργία ήταν ακόμη ο κοινότοπος κανόνας και όχι … Διαβάστε περισσότερα
Του Ανέμου
Ήτανε μια φορά αγόρι ο Άνεμος.
Με μάτια γερακιού και πηγούνι από έβενο.
Όταν θύμωνε, οι ανάσες του, κόκκινα πεφταστέρια, σπάθιζαν την αγκαλιά της γης σαν αμόνια χαλκέντερα.
Όταν μελαγχολούσε, τα κύματα κούρνιαζαν ίδια ανυπεράσπιστα ελάφια στις βραγιές … Διαβάστε περισσότερα
Εμένα που με βλέπετε, ούτε που θυμάμαι πόσων χρόνων είμαι. Όλοι με ξέρουν σαν τη γέρικη βελανιδιά, «φρουρό» και σύμβολο του βασιλικού ανακτόρου της Βεργίνας. Έρχονται να θαυμάσουν ό,τι απέμεινε από τις Αιγές, την ιερή πρωτεύουσα των Μακεδόνων και ούτε … Διαβάστε περισσότερα
Είμαι ένας τοίχος χτισμένος πριν από 70 περίπου χρόνια. Όταν η γιγάντια γερασμένη πόλη μας ήταν ακόμη πιτσιρίκα και στις οικοδομές εργάζονταν χτιστάδες μερακλήδες. Ο μπάρμπα – Ανέστης από τον Πόντο, με έχτισε. Σαν ψηφιδωτό το κέντησε το σώμα μου: … Διαβάστε περισσότερα
Οι τελευταίες ηλιαχτίδες της μέρας διαπερνούσαν γλυκά, σχεδόν ντροπαλά το συννεφένιο πάπλωμα που σκέπαζε τον ουρανό της Καρύστου. Το σούρουπο νότιζε απαλά και έντυνε με θαμπά, αναιμικά χρώματα το τοπίο στη νότια αυτή γωνιά της Ευβοϊκής γης. Η θάλασσα αναστέναζε … Διαβάστε περισσότερα