Κάθε φορά που θα κοιτάζουμε ένα αστέρι
θα είμαι δίπλα σου να σου κρατώ το χέρι
και από μέσα μου θα κάνω μια ευχή
να ταξιδεύουμε παντού εγώ κι εσύ!
Να ξεκινάμε πριν ο ήλιος ξεμυτίσει
και να αράζουμε λιγάκι … Διαβάστε περισσότερα
Category Archives: Ποιήματα
Τάμα θαλασσινό
Δεν είναι άτι ατίθασο
με χαίτη μεταξένια,
ούτε και λύκος μοχθηρός
με μάτια ζαφειρένια.
Δεν είναι γερακίνας γιος
σ’ απόκρημνο ρουμάνι,
ούτε κομψή δεντρογαλιά
σ’ ερειπωμένο χάνι.
Δεν είναι λέοντας αψύς,
μπροστάρης στην αγέλη,
ούτε κουτάβι ορφανό,
που όλο χάδια … Διαβάστε περισσότερα
Πουλάκι χρυσό
Που πας, αγοράκι, με τέτοιον καιρό;
Θαμπώθηκε η μέρα, δεν έχει ουρανό.
Του κόσμου η αμάχη τον έκανε αφρό.
Μια ξέρα η ζωή μας, τρεις κόμποι νερό.
Που πας, κοριτσάκι, χωρίς συντροφιά,
ταξίδι στ’ αστέρια τα μελωδικά;
Δε βλέπεις πως … Διαβάστε περισσότερα
Δεκέμβρης παιχνιδιάρης
Μια αρμαθιά Δεκέμβρηδες με πήραν απ’ το χέρι
να ψάξουμε στον ουρανό το πιο λαμπρό αστέρι.
Στα χέρια με σηκώσανε, πούπουλο τα κιλά μου
κι επιμελώς ξεσκόνισαν τ’ απόκρυφα φτερά μου.
Στα χείλη μου ζωγράφισαν χαμόγελα μελένια
να γλυκαθούν οι … Διαβάστε περισσότερα
Της Μυρσίνης
Ήτανε λέει μια φορά μία Κυρά πανώρια.
Καθόλου δεν την άγγιζαν οι μήνες και τα χρόνια.
Τα δάχτυλα στα χέρια της μακριά, λιγνά σαν κρίνοι,
το πρόσωπό της έλαμπε, ολόγιομη Σελήνη.
Είχε αβρή περπατησιά, ψιθύριζε πρελούδια
κι οι λέξεις στο … Διαβάστε περισσότερα
Ο τόπος που ‘μαι ζωντανή
Ο τόπος που ’μαι ζωντανή,
έχει κλαδιά και φύλλα
κι έναν μικρούλη πρίγκιπα
να παίζει κατρακύλα.
Ο τόπος που ’μαι ζωντανή,
είναι τραχύς κι ωραίος.
Όταν γεννιέται, ήδη σοφός
κι όταν πεθαίνει, νέος.
Ο τόπος που ’μαι ζωντανή,
μυρίζει φως, … Διαβάστε περισσότερα
Για να μη…
Εσύ στα σύννεφα πετάς
κι εγώ την πέτρα σκάβω
κι από το σπιθοβόλημα
τα μάτια μου ανάβω.
Εσύ χορεύεις στα ψηλά
με την κροκάτη αυγούλα
κι εγώ στα λασποχώματα
σκλαβάκι με τη βούλα.
Εσύ δεν καταδέχεσαι
τ’ ανθρώπινα τα γκρίζα… Διαβάστε περισσότερα
Απόψε το ξημέρωμα
Απόψε το ξημέρωμα
με σούρουπο πως μοιάζει.
Θαρρείς πως μένει ακίνητος
ο χρόνος μες στ’ αγιάζι.
Τα σύννεφα μαζεύτηκαν
στην πόρτα σου απέξω
και ρίχνουνε το νόμισμα:
να βρέξω, να μη βρέξω.
Ο δρόμος πάντα έτοιμος
γι’ αγάπη και ταξίδια,… Διαβάστε περισσότερα
Οκτώβριος
Αν το μπορούσα να τρυγώ τα λούλουδα του κόσμου,
με νέκταρ θα ξεδίψαγες, αυγερινέ και φως μου.
Πεταλουδένια μου ψυχή, φιλί μου κεχριμπάρι,
ποια μοίρα λαφροπάτητη ταξίδι θα σε πάρει;
Δεν έχω βιος να σου κρατώ, ορμήνια να σου δώσω,… Διαβάστε περισσότερα
Φθινόπωρό μου
Πήρα το γνώριμο στρατί ν’ ανέβω στο βουνό μου,
να βρω το σταυραδέρφι μου και το φθινόπωρό μου.
Ήταν Σεπτέμβρης τρυγητής, λιγνός, μεγαλομάτης,
της Περσεφόνης το παιδί, το σπλάχνο της Εκάτης.
Είχε στα χέρια λιόκλαδα, στα μάτια δροσουλίτες
και στο … Διαβάστε περισσότερα